"En laten wij op elkaar letten door elkaar aan te vuren tot liefde en goede werken. Laten wij de onderlinge bijeenkomst niet nalaten, zoals het bij sommigen de gewoonte is, maar elkaar aansporen tot liefde en goede werken." (Hebreeën 10:24 en 25)

En dan blijkt, net als gisteren al, dat ineens het hele onderwijzende gedeelte voorbij is en de schrijver overgaat op hele praktische dingen. Als dan alles gezegd is over hoe God spreekt door de Zoon en elk detail van de Zoon gezegd is, dan wordt het ineens een brief die vanuit een paar scherpe opmerkingen heel sterk gericht is op echt groei in het geloof. De woorden die volgen worden door sommige voorgangers gebruikt om de kerk maar vol te hebben, maar dat is niet de boodschap die er achter zit. Het gaat er niet om dat de schrijver zich ongemakkelijk voelt als de kerk niet vol zit, maar hij is uit op het hoogst haalbare binnen het geloof.

Laten wij de onderlinge bijeenkomst niet nalaten. Dat lijkt een vermaning die hoort bij de regels van de kerk. De onderlinge bijeenkomst niet nalaten, dat mag je niet doen. Het lijkt bijna kerkpolitiek en zo wordt deze tekst maar al te vaak gebruikt. 

En geloof zit niet alleen in onderwijs waardoor je mag groeien, maar daar heb je ook elkaar gewoon keihard voor nodig. En het valt op dat de schrijver niet begint met de onderlinge bijeenkomst. Daaruit blijkt dat het hem niet om kerkpolitiek gaat, maar dat het hem hier gaat om gemeenschap van gelovigen onder elkaar. En daar gaat het dus ook om in de onderlinge bijeenkomst. Daarom zijn we in de bijeenkomsten als het goed is bij elkaar. Als gelovigen onder elkaar om op elkaar te letten. Dat geldt in het dagelijks leven, maar dat geldt ook voor de bijeenkomsten.

Waarom hebben we elkaar dan nodig? Om elkaar aan te vuren tot liefde. Liefde voor God en liefde voor Jezus, maar ook liefde voor de wereld om ons heen. En dat eerste is zo belangrijk. Al het onderwijs uit de Hebreeënbrief daarin moeten we elkaar opscherpen en aanvuren. Herinner elkaar de waarheden over de diepte van het Evangelie. Dat vaste voedsel uit deze brief, scherp elkaar daarin op.

En in de onderlinge bijeenkomst krijg je nog meer onderwijs, maar we ontmoeten elkaar daar ook. De vroeger kerk had geen kerkdiensten van even een preek en weer naar huis. Daar was het Avondmaal onderdeel van de kerkdienst, dat was ook een plaats van ontmoeting van gelovigen met elkaar.

We zijn geroepen om er voor elkaar te zijn. Niet om elkaar van kritiek te voorzien, maar om elkaar op te scherpen en aan te vuren. Wat zou de gemeente dan een plaats van zegen zijn. En wat zou de kerk dan een andere functie hebben in de wereld om ons heen. Zullen we maar doen wat de schrijver ons hier zegt: elkaar aanvuren en in de bijeenkomst ons laten onderwijzen en elkaar ook daar bemoedigen. Daar zou je toch niet willen ontbreken, want daar mag je volwassen worden!

Gebed: Koning van de kerk, U roept Uw gemeente telkens bij elkaar omdat U ons wilt laten groeien in geloof. En U geeft ons elkaar om elkaar op te bouwen en te bemoedigen. Bewaar ons ervoor dat we elkaar afbreken, laat ons een zegen zijn voor elkaar.