"Simon Petrus zei tegen hen: Ik ga vissen. Zij zeiden tegen hem: Wij gaan met u mee. Ze gingen naar buiten, en gingen meteen aan boord van het schip; en in die nacht vingen zij niets." (Johannes 21:3)
Het is nog een paar dagen voordat we Hemelvaartsdag vieren. Nog even en de Koning zal definitief vertrekken en Hij zal Zijn Geest geven aan iedere gelovige. En de gelovigen op aarde zullen de opdracht krijgen om het Koninkrijk van Jezus op aarde te laten zien. Maar nu is het nog de tijd voor Hemelvaart en de discipelen beseffen dat eigenlijk nog niet bepaald. Jezus had er nog wel wat over gezegd, maar plaatsen konden ze het niet. En Jezus was met Pasen wel opgestaan, maar van dagelijks met Hem wandelen was ook al niet veel meer van over. Misschien is het wel heel erg herkenbaar: Je wandelde met Jezus, je verlangt naar Zijn nabijheid en toch lijkt dat niet mogelijk. De vreugde is weg omdat Jezus er Zelf niet meer lijkt te zijn.
Maar hoe zou het dan straks moeten, als Jezus letterlijk vertrekt? Hoe kunnen wij in de vreugde met Hem zijn, terwijl Hij niet bij ons is. We zullen tot Hemelvaartsdag stilstaan bij dit gevoel en na Hemelvaartsdag ons richten op leven vanuit het Koninkrijk. Want hoe kun je doen wat Jezus zegt, terwijl alles anders lijkt te gaan dan dat je verwacht. Ergens hebben de discipelen wel de vreugde gevoeld dat Jezus er weer was. Begrijpen was wat anders, maar alles werd wel anders. Eerst liep het al zo vreemd af met Jezus en nu is Hij er wel weer, maar alles is wel anders.
Ik weet niet hoe jij er mee omgaat op het moment dat dingen anders gaan dan jij verwacht, als er teleurstelling is of tegenslag, maar het lijkt er hier wel op dat de discipelen tegen een frustratiecrisis aanzitten. En Petrus neemt dan het voortouw, hij weet het ook niet meer. En hij gaat vissen. Hij zal dan zijn oude beroep wel weer oppakken, want wat ze nu moeten is zo onduidelijk en er zal ook brood op de plank moeten komen.
En zo gaat hij vissen en de anderen gaan mee. Eigenlijk koppig, eigenlijk ook wel met de gedachte van: als Jezus dan toch niet dagelijks met ons wandelt, dan doe ik mijn ding wel. Herkenbaar? En in plaats dat ze zoeken naar Gods weg, gaan ze hun eigen ding doen. En dan gaan ze vissen, dat waar ze zoveel verstand van hebben en dan mislukt dat ook nog eens. Frustratie en wat dat met je doet... Het verlamd je, het zorgt dat je blik op de omstandigheden is gericht en niet meer op God. Het stuurt je de verkeerde kant op en het is een valkuil waarna somberheid niet vreemd is.
Maar ondanks dat Jezus niet meer op de manier met hen wandelde als voorheen, is Hij hen niet uit het oog verloren, want daar waar de discipelen gefrustreerd zijn gaan vissen en nog meer gefrusteerd werden dat ze ook nog eens niets vingen, wacht Jezus hen op. En vooral Petrus mag iets gaan leren hoe hij toch zijn vreugde met Jezus kan ervaren, terwijl alles verandert. En wij met hem...
Gebed: Jezus, als in mijn leven dingen niet goed gaan, ligt frustratie zo erg op de loer en het leidt me af van U. Maar ik dank U, dat U ook mij wil leren hoe ik hiermee om moet gaan.
