"En toen zij in Jeruzalem gekomen, gingen zij naar de bovenzaal en bleven daar..." (Handelingen 1:11)
"Deze bleven allen eensgezind volharden in het bidden en smeken, met de vrouwen..." (Handelingen 11:14)
En toen werd het stil. Je kunt dat wel eens hebben als je ergens bent waar je heel veel indrukken hebt opgedaan en ineens is het voorbij. Of als iemand heel lang zijn of haar geliefde in het ziekenhuis heeft bezocht en ineens is diegene er niet meer. Dan wordt het stil, echt stil! Zo moet het ook geweest zijn toen Jezus achter de wolk was verdwenen. En waar Jezus in rust kon gaan omdat Hij wist dat Hij Zijn Geest zou sturen, daar staan de discipelen aan de andere kant van de wolk naar boven te kijken met het gevoel: Hij is weg, verdwenen.
Ineens is het stil en ineens lijkt alles weer anders. En hoe zorgelijk het ook was met de laatste vraag van de discipelen aan Jezus over het aardse koninkrijk en waardoor Jezus met veel zorg had kunnen vertrekken, ging Jezus rustig en in vrede terug naar de Vader, maar bij de discipelen blijkt een ander gevoel te heersen. Ook iets van onbegrip. En misschien is het ook helemaal niet vreemd. Want zouden ook wij liever Jezus niet gewoon lichamelijk bij ons gehad hebben? Jezus kon de tekenen doen, Jezus kon spreken, maar wij, jij en ik...
En dan staan er ineens twee engelen die de discipelen vragen waarom ze zo staan te kijken. Ze zeggen hen dat Jezus ooit op deze manier ook weer zal terugkomen. Maar ze krijgen nogmaals de opdracht om naar Jeruzalem terug te gaan en te wachten op de belofte van de Heilige Geest. Ze krijgen tijd om, voordat ze echt de wereld ingaan, eerst tot zichzelf te komen en te overdenken welke opdrachten Jezus hen had gegeven. De Heilige Geest komt niet direct, dat duurt nog even, zodat ze tot bezinning konden komen.
Soms is de weg nog helemaal niet zo duidelijk, gewoon omdat de Heilige Geest het nog niet heeft laten zien. Ze begrepen ook nog niets van de Heilige Geest. Misschien begrijpen wij daar iets meer van, maar ook lang niet alles! Is het voor ons zoveel anders als voor de discipelen? Zeker als ook wij de weg niet zo precies weten. Dan krijgen wij ook de opdracht om eerst terug te gaan en in gebed te gaan en te smeken om Gods Geest. Terug om te smeken om de leiding van God Zelf. En eigenlijk net zoals Mozes te zeggen: "Ik ga niet verder als U niet meegaat."
Ik weet niet welk verlangen jij hebt naar aanleiding van Gods beloften en opdrachten voor Zijn Koninkrijk? Maar mijn ervaring is dat God soms een droom in je hart legt, die je totaal niet kunt plaatsen of waar je echt niet mee uit de voeten kan. Voordat we uit kunnen gaan worden ook wij vandaag, een dag na Hemelvaart gevraagd om eerst te wachten en te zoeken naar Gods weg. Door volhardend te bidden en te smeken. En dan kan de weg straks wel eens totaal anders gaan dan wij denken, maar God zal deuren openen voor Zijn opdrachten en dromen.
Gebed: Vader God, ik begrijp soms niet hoe verlangens en dromen die U in mijn hart legt ooit uit kunnen komen en hoe ik er ooit mee aan het werk kan. Maar ik zal wachten op de leiding van Uw Geest. Geef meer van Uw Geest zodat ik U steeds dienen kan.
