"Mijn geloften zal ik aan de HEERE nakomen, nu, in de tegenwoordigheid van al Zijn volk." (Psalm 116:14)
Wat heb jij God gegeven voor Zijn bevrijding? Dat is echt een terechte vraag. Als God Zich over jou heeft ontfermt en je inderdaad beseft dat je echt voor Gods aangezicht wil wandelen, dat is er een stukje van, maar is dat alles? Wat zal jij de HEERE vergelden voor al de weldaden die Hij jou heeft bewezen? Je leven voor Hem misschien? Ben jij beschikbaar voor God, als jij beseft dat Hij Zelfs Zijn Zoon gaf voor jou? Dat is het ene, maar ik denk dat we kunnen zeggen dat er nog een punt is.
De psalmist heeft nogal behoorlijk in de problemen gezeten. Hij is doodsbang geweest en hij heeft gevreesd voor zijn leven. Probeer je daar eens even in de verplaatsen. Als je kinderen hebt, dan proberen kinderen nogal eens te zeggen, als ze iets gedaan willen krijgen: "Als u dit voor mij doet, dan zal ik..." En laat het duidelijk zijn dat het bij de psalmist niet een vorm van manipulatie is geweest, zoals het soms wel bij kinderen gebeurt. Maar blijkbaar heeft de psalmist wel duidelijke beloften gedaan aan God. Beloften die hij zou nakomen op het moment dat God hem zou redden.
En dit is wel een punt, want hoe betrouwbaar ben jij naar God toe? Of ben je voor God eigenlijk helemaal niet betrouwbaar. Ik weet niet welke geestelijke, of ook niet-geestelijke omstandigheden jij hebt gehad waarvoor jij naar God hebt geroepen, geschreeuwd misschien wel, waarbij je ook gezegd hebt: "HEERE, als U dit of dat doet, of ingrijpt, of mij dit geeft, dan zal ik..." Hoeveel beloften heb jij naar God toe uitgesproken toen in je nood zat of toen je zo verlangde naar iets in je leven. En hoeveel van deze beloften staan er nog open? Hoeveel ben je er nog niet nagekomen?
En ondertussen ervaar je, nadat God je hielp, je verloste of je verlangen vervulde, helemaal niet veel meer van de vreugde en de liefde voor God. En misschien is het wel helemaal vlak en dof geworden in je leven, maar zit hier wel een punt, waarvan God nu zegt: "Mijn kind, vergeet jij niet iets?" Zou het kunnen zijn dat er nog beloften naar God in je leven openstaan? En met dat ik met deze psalm bezig was, heb ik het echt op mijn hart om tegen je te zeggen dat je hier eens eerlijk naar moet kijken. En het zou wel eens zover weggezakt kunnen zijn dat je zelfs moet bidden om je beloften aan God weer voor de geest te krijgen. Maar wat nu, als in jouw leven, niet de praktijk van deze psalmist aan de orde is en God wacht op de vervulling van jouw beloften?
En dit is niet een zaak van alleen God en jou, dit zijn dingen die binnen de gemeente zichtbaar mogen zijn. En binnen Gods grote familie geeft dit ook broers en zussen zo'n vreugde om beloften in vervulling te zien gaan. Ja, dat is bijzaak, zeker, maar wel van belang. Het gaat in de eerste plaats om het feit of God op je wacht, omdat Hij deed wat jij vroeg, maar jij niet wat jij zei.
Gebed: HEER, ik kom bij U en vraag U of U mij in mijn geest wil laten zien waar U gebeden en geroep verhoorde en waar ik U een belofte heb gedaan, die ik nog niet ben nagekomen. En als U op mij zit te wachten, vergeef mij mijn lauwheid om mijn beloften aan U te vervullen.
