"Ik ben een roos van Saron, een lelie uit de dalen." (Hooglied 2:1 en 2)
Het wordt misschien nu even tijd voor een lesje bemoediging. Een lesje beter kijken misschien ook wel. Want ik denk dat wij heel vaak niet goed kijken, dat wij heel vaak bezig zijn om anders te kijken dan dat God kijkt. En misschien weet je het wel, maar dan is het belangrijk om het vandaag nog maar een keer te horen. In twee teksten wordt een verschil zichtbaar dat veel groter is dan dat wij op het eerste gezicht kunnen zien.
De bruid klinkt aan het begin van hoofdstuk 2 heel erg positief. Ze is een roos van Saron en een lelie van de dalen. Ik heb altijd gedacht dat dit een hele positieve benadering is van wie ze is. Ze ziet zichzelf blijkbaar als een mooie bloem. Dat is toch wel heel wat. Ze ziet zich als een roos en als een lelie. Dat lijkt echt heel mooi. Ik denk dat er genoeg mensen zijn die dit over zichzelf niet snel zouden zeggen als het gaat over wie je als gelovige bent. Toch spreekt dit zwarte meisje dit wel op deze manier uit over zichzelf. Opmerkelijk ook dat zij zich een lelie uit de dalen noemt.
En wat er vooral opmerkelijk aan is, is de reactie van haar Liefste. Die zegt namelijk iets heel anders. Haar Liefste zegt: "je bent een lelie tussen de distels." Dat klinkt wel heel wat anders. Hij lijkt te zeggen dat zijn bruid een meisje is dat eruit springt. Daarbij zijn distels in de Bijbel ook nog eens het beeld van onkruid en van niet-gelovigen. Maar wat is nu het verschil?
De bruid noemt zichzelf wel een bloem, maar ze noemt dit in algemene zin. Wat bedoel ik daarmee? Ze vindt zichzelf wel een lelie, maar tegelijk is dit helemaal niet bijzonder. En lelie in de dalen is niets anders dan de madeliefjes in onze grasvelden, of als een dijk vol met Pinksterbloemen. Ze valt eigenlijk niet positief en niet negatief op, ze ziet zichzelf wel in haar schoonheid, maar niet als bijzonderder dan de rest. Ze is er eentje als in een heel veld met dezelfde bloemen.
En met die uitspraak is haar Liefste het niet eens. En ik geloof dat Jezus het over Zijn gelovigen er ook niet mee eens is als wij zeggen dat we niet zoveel voorstellen. Ik geloof dat Jezus het er niet mee eens is als jij zegt over jezelf dat je niets meer voorstelt dan de rest van deze wereld. Want Jezus maakt wel degelijk het onderscheidt, net zo als de Bruidegom uit Hooglied dat doet. Hij zegt tegen Zijn vriendin: "Je bent niet er eentje uit een veld vol, maar je bent er eentje tussen de distels." Je bent als gelovige er niet eentje zoals de hele wereld, maar je springt er voor Jezus helemaal uit. Elke gelovige ziet Hij zo. Jezus houdt van iedere gelovige het meest. En elke gelovige is als een lelie tussen de distels. Je bent voor Hem de unieke bruid, je bent voor Hem bijzonder en je valt op als tussen de distels.
Gebed: Mijn Liefste, dank U wel dat U veel meer waarde ziet in mij dan ik zelf zie. Ik wil geloven dat ik er voor U uitspringt en dat U mij het mooiste vindt. U vindt elke gelovige de allermooiste.
