"Ik sliep, maar mijn hart waakte. De stem van mijn Liefste, Die aanklopte: Doe Mij open, Mijn zuster, Mijn vriendin, Mijn duif, Mijn volmaakte, want Mijn hoofd is vol dauw, Mijn haarlokken vol druppels van de nacht." (Hooglied 5:2-8)
Heeft de bruid nu al de tijd geslapen? Zijn de vorige hoofdstukken een droom geweest? Die mogelijkheid bestaat. Het kan ook zo zijn dat de bruid op dit moment weer slaapt. Het is in ieder geval niet helemaal duidelijk. Gisteren bleek dat ook al en ook verschillende uitleggers zijn het niet eens over de uitleg hierover. In ieder geval is nu duidelijk dat ze slaapt. En ergens slaapt ze ook weer niet zo diep dat ze niet beseft dat er op de deur wordt geklopt. Ergens slaapt ze wel, maar is zich nog wel bewust dat ze een Liefste heeft.
Terwijl ze slaapt staat haar Liefste aan de deur. Zijn haren druipen van de nachtelijke dauw. Wat Hij heeft gedaan weten we niet, maar in ieder geval is Hij midden in de nacht druk bezig geweest en staat nu bij Zijn bruid aan de deur. Maar haar bed is te lekker en ze heeft geen zin om weer op te staan. Soms is je bed ook gewoon te lekker. Maar dat heeft nu wel gevolgen, want haar Liefste gaat weg bij de deur. Ze komt ineens tot het besef Wie er aan de deur staat en hoewel ze haar voeten niet weer vuil wilde maken, komt ze dan toch ineens uit haar bed, doet de deur open en... haar Liefste is weg.
Herkenbaar ook in het geloof. Dat Jezus aan je deur staat, midden in de nacht misschien zelfs wel. Of in ieder geval met natte haren door de dauw van de nacht. Omdat Hij, terwijl wij sliepen, Zijn werk voor ons deed. Midden in de nacht overwon Hij immers het graf. Voordat iemand opstond, stond Hij op, om op weg te kunnen gaan richting de Bruiloft. Maar wat kan Zijn bruid lauw zijn, als Hij na gedane arbeid voor de deur staat. In de nacht van strijd en zorgen, heeft Hij overwonnen. In de nacht van de zonde, overwon Hij zonde en dood, om daarna voor jouw deur te staan omdat Hij bij je wilt zijn. En dan moet Hij maar even wachten, want nu is mijn leven als een heerlijk bed, midden in de nacht en even heb je geen tijd voor Hem.
En dan besef je: Het was mijn Liefste. En je trekt de deur van je hart open en... nergens kun je Hem meer vinden. Hij is weggegaan! De bruid vliegt de straat op en zoekt Hem. Onderweg komt ze de stadswachters tegen. Misschien hebben ze haar als een hoer gezien of als iemand met verkeerde bedoelingen. Ze slaan haar en verwonden haar. Ze begrijpen niet eens waarom ze zich zo druk maakt. Ze is haar Liefste kwijt en ze is bang dat Hij haar nu verlaat.
Velen wachters van kerk en religie zullen dat niet begrijpen, dat je Jezus zoekt en Hem helemaal niet kwijt wil. Ze hebben liever dat je niet zo'n drukte maakt, maar jij, je kunt niet anders, omdat je Hem liet gaan. En nu mis je Hem en voel je de pijn die je Hem deed.
Gebed: Mijn Liefste, U heeft al zo vaak aan mijn deur gestaan, terwijl ik mijn eerder druk maakte over mijn leven dat goed ging, dan dat ik U helemaal binnen liet komen. Maar ik wil U niet laten staan aan mijn deur. Vergeef me als ik op mijn bed bleef, terwijl U met mij wilde zijn.
