"Toen begonnen zij opnieuw luid te huilen. En Orpa kuste haar schoonmoeder, maar Ruth klampte zich aan haar vast." (Ruth 1:14)
Naomi is op te terugweg, samen met Orpa en Ruth. Ze zijn er allebei nog bij. Allebei hebben ze aangegeven dat ze hun schoonmoeder niet zomaar zullen loslaten. En wat hen heeft geraakt in Naomi moet iets zijn van de God van Naomi, want anders laat je niet zomaar je hele land achter met de goden die daarbij behoorden. Want ook het geloof van de heidense volken in hun goden was een serieus geloof, waarvan ze echt geloofden dat deze goden een realiteit waren.
En misschien zou ik heel blij zijn dat Orpa en Ruth mee zouden gaan. Dat is toch prachtig, dat deze twee heidense vrouwen mee gaan en uiteindelijk zich zullen voegen onder een volk dat het volk van de levende God is. Je kunt toch niet mooier voorstellen. En toch geloof ik dat Naomi op zichzelf niet vreemd doet als ze blijft aanhouden dat de twee vrouwen moeten teruggaan. Hoe eerlijk durven we te zijn als het gaat om mensen die zeggen iets met onze God te willen hebben? Ik denk dat wij soms mensen willen gunnen dat het wel goed met hen is, terwijl ze ten diepste geen echte keus hebben gemaakt in hun leven.
Er wordt in sommige kringen wel eens gezegd dat iets eerst maar eens moet overwinteren, maar dat is niet wat ik hier bedoel. Zeker niet! Maar we mogen wel de vraag stellen als wij mensen zien aansluiten, of ze echt een keus gemaakt hebben voor Jezus! Daarom is Naomi zeker niet bezig om de twee vrouwen te ontmoedigen, maar op deze manier wordt wel duidelijk waar het de vrouwen echt om gaat. Bij Orpa krijg je een gevoel van: wat moet ik anders nog, ook in mijn eigen land heb ik niet veel meer over. Maar bij Ruth gebeurt er echt wat anders. Ruth maakt een keus voor haar leven. Leven met de God van Israël moet een keus van je leven zijn. Dat doe je niet af en toe en daar mogen ook wij mensen op wijzen.
Uiteindelijk gaat Ruth mee, maakt God Zijn plan met Ruth ook af. Uit de lijn van Elimelech moest immers Jezus geboren worden. Daarmee gaat de keus van Ruth, en Gods verlangen in haar hart, gelijk op. Ruth maakt een keus en God legt een verlangen in haar hart. Maar dat laatste mag nooit dat zijn wat wij proberen te meten, wij zien aan wat voor ogen is. En Ruth maakt dan de keus om met Naomi mee te gaan. Misschien dat achteraf dingen duidelijk zijn geworden, maar op dit moment is Naomi's houding voor Ruth uiteindelijk doorslaggevend. En let op, zowel Orpa als Ruth huilen, dat maakt niet het verschil. En overigens, zelfs van Orpa mogen we niet zeggen dat ze niet in God zou geloven, maar uiteindelijk kiest Ruth voor een radicaal leven met de God van Israël. En misschien dat jij nu wel denkt: Ruth is radicaler dan ik. Misschien is het goed om dan op dit moment nog een keer je geloof in Jezus uit te spreken en je opnieuw toe te weiden van Jezus!
Gebed: Jezus, vandaag kies ik opnieuw om mijn toewijding aan U, in geloof, te vernieuwen. Ik vernieuw mijn besluit om U te volgen, heel mijn leven, in U te geloven, tot in eeuwigheid.
