"Zo gingen zij samen verder, tot zij in Bethlehem kwamen. En het gebeurde, toen zij Bethlehem binnenkwamen, dat de hele stad over hen in rep en roer raakte, en de vrouwen zeiden: Is dit Naomi?" (Ruth 1:19)
Als Ruth dan echt haar keus heeft gemaakt, dan stopt Naomi met haar overtuigen dat Ruth beter in Moab kan blijven. Ruth gaat mee, ondanks dat ze de gevolgen heeft gezien van een gezin dat onder Gods oordeel vandaan probeerde te kruipen. Het heeft Ruth niet afgeschrikt en ze gaat toch mee. De God van Naomi, is ook haar God. En begrijpen we dit? Wij denken vaak dat we alleen de positieve dingen van God moeten gebruiken, maar bij Ruth heeft zeker ook het oordeel van God een rol gespeeld in haar eerste ontmoetingen met de God van Israël.
Ruth vertelt niet wat haar precies aanspreekt in God. En eigenlijk is het ook heel bijzonder als je de loop van het verhaal leest. Naomi was echt niet een vreugdevolle christin. Ze was echt geen blijmoedig gelovige. Ze was somber, misschien zelfs wel depressief over alles wat haar was overkomen. Op een bepaalde manier ziet Ruth, door al die somberheid heen, toch perspectief in de God van Israël. Dat is toch niet logisch?
Uiteindelijk geloof ik dat God Zelf een perspectief laat zien, onafhankelijk van alle situaties. En hoe dan ook, de les die Naomi geeft, nadat Ruth haar keus heeft uitgesproken is niet: "Nou, Ruth, dat moeten we maar eens even laten overwinteren, dat geloof van jou." Of: "We zullen wel eens kijken wat dat geloof van jou doet en of het echt is." Naomi stopt met spreken. Die zin staat er niet voor niets. Naomi zwijgt en ze gaan samen verder. Naomi gaat samen met Ruth, terug naar de God in wie ze wel is teleurgesteld, maar die ze wel toebehoort. En dat doet ze samen met Ruth, zonder Ruth iets te vertellen waardoor ze Ruths geloof zou afbreken.
Ze gaan samen verder. En ook dat 'samen' heeft ons heel wat te zeggen als iemand de keus maakt om met ons op te lopen in geloof. Dat doe je niet veroordelend, maar daar mag je naast lopen, zelfs als je zelf soms het vertrouwen op God bent kwijtgeraakt. Maar dan komt het moment dat ze in de stad aankomen. Misschien is Naomi ontvangen als een randkerkelijke die terugkeert. En dan neemt ze ook nog eens een heidense vrouw mee. De schrik in de stad lijkt groot. De vraag of dit Naomi is, is zodanig dat het lijkt dat men flinkt schrikt hoe Naomi eruit ziet. Dit is Naomi geworden die God de ruimte niet had gegeven in haar leven en er vandoor was gegaan, terwijl Gods oordeel over het land ging.
Dit is het gevolg van niet willen leven onder Gods gezag. Er zitten alleen wel twee kanten aan, want God bebruikt dit ook ten goede. Hij haalt daarmee Ruth op. Hoe dubbel het ook is. En laat dat maar even voor wat het is. Dit is Gods plan. Naomi gaat samen met Ruth terug en onder Gods leiding weglopen is erger dan een hongersnood. Als we die twee lessen eruit meenemen, kunnen we vooruitkijken naar wat we mogen verwacht. Advent in Bethlehem, want Naomi komt daar aan tijdens de gerstenoogst.
Gebed: Jezus, op weg naar Bethlehem, laat U het licht van Uw tegenwoordigheid al schijnen. Op weg naar Bethlehem dringen de stralen van Uw warmte zich al aan.
