"Ik zeg dit niet alsof het Woord van God vervallen is, want niet allen die uit Israël voortgekomen zijn, zijn Israël." (Romeinen 9:6) 

Paulus komt, met het oog op Israël op het volgende punt terecht: 'Is Gods Woord dan vervallen nu Israël uiteindelijk niet is gaan geloven in Jezus?' Dit vraag kon je natuurlijk vroeg of laat verwachten, want wij kunnen wel zeggen dat Gods beloften ja en amen zijn, maar is dat wel echt zo? Want nu God met het heil naar de heidenen is gegaan en aan Israël voorbij gaat, dan komt er van Gods beloften niet veel meer terecht. Dan is op dit punt toch de betrouwbaarheid aan Zijn Woord in het geding?

Maar Paulus wil duidelijk maken dat het niet zo is dat Gods beloften niet meer kloppen. Met dat het Evangelie nu naar de heidenen is gegaan, wil dat niet zeggen dat God geen plan meer heeft met Israël. Er zit alleen wat achter, wat wij eigenlijk helemaal niet kunnen begrijpen, maar wat uiteindelijk ook Gods beloften niet aantast. Paulus begint dus met de stelling dat, hoe er nu verder ook komt, dat Israël is afgeschreven. Zeker niet, alleen hoe God kiest en op welke manier God Zijn plan maakt, dat is niet aan ons. 

Je kunt bij dit gedeelte zelfs afvragen of het hier gaat over het heil op zichzelf. Kan Israël nu echt niet meer geloven dan? God heeft ze onder een bedekking gebracht. Ze hebben zoveel kansen gehad, en nu komt er daardoor een bedekking over Israël. Hetzelfde dat in de kerken die zichzelf 'behoudend' noemen gebeurt. Zolang het volle Evangelie gehoord, maar niets mee gedaan. Dan komt er een religieuze bedekking. 

Maar hoe God hierin ook handelt, wij kunnen daar nooit een oordeel over hebben. Wie zijn wij eigenlijk dat we denken dat dit wel kan? Want dit is een punt dat al veel langer speelt. Dat is niet net na het ongeloof in de Messias gebeurd dat God keuzes maakte. Niet alles is Israël wat Israël heet. Bedenk dat maar gerust. Moet je bedenken dat Israël niet allemaal Israël is. De afstammelingen van Ezau horen namelijk niet tot Israël dat God koos om Zijn volk mee te beginnen. Ook Ismaël, als kind van het vleselijke denken is geen Israël. Wellicht noemden zij zich in die tijd wel gewoon Israël. En wat heeft Ezau fout gedaan? Ten diepste niets, want God had in de baarmoeder al gekozen en gezegd dat de mindere, de meerdere zou dienen. 

Gods plan hangt van allemaal keuzes aan elkaar. En die begrijpen wij soms echt niet. Dat is Gods Masterplan. Onbegrijpelijk door onze ogen, maar helemaal begrepen door God Zelf. Daarmee is Ezau niet buiten de genade gevallen en daarmee is ook het Israël van nu niet onbereikbaar. Alleen als volk hebben ze zich buiten de genade gezet door hun ongeloof. Maar Gods keuzes daar achter zeggen niets over de betrouwbaarheid van Gods beloften. Die zijn niet opgeheven, ook voor Israël niet. Alleen de tijdsbepaling zal anders zijn, maar uiteindelijk zal God Zijn trouw echt zichtbaar maken in Israël. Wat kunnen we dan nog mooie dingen verwachten. 

Gebed: Vader, ik dank U dat U Uw plannen nooit opgeeft. Zelfs Uw plan met Israël is niet gestopt. Uiteindelijk wordt Uw trouw straks wereldbreed zichtbaar in Uw eigen volk!