"Hijzelf liep echter een dagreis de woestijn in, ging onder een bremstruik zitten en bad om te mogen sterven. Hij zei: Het is genoeg. Neem nu mijn leven, HEERE, want ik ben niet beter dan mijn vaderen." (1 Koningen 19:4)
Hoe snel kan het ineens allemaal anders zijn. En niet anders omdat God ineens anders is, maar anders omdat je ineens zelf alles van een andere kant lijkt te gaan bekijken. Zo sta je geestelijk op een enorme hoogte en zo lig je ineens onderin het dal. Het lijkt allemaal zo mooi, en de overwinningen volgen elkaar op en dan ineens, onverklaarbaar lijkt het wel, gaat het ineens mis. Ergens in je denken sluipt de twijfel binnen en gaat het fout. Dat zien we ook bij Elia, die grote profeet, die alles aan leek te kunnen.
En dan na de overwinning op de Karmel, waarbij alle Baälprofeten omkwamen en de overvloedige regen daarna, lijkt er ineens iets te gebeuren dat op een verkeerde manier bij Elia binnenkomt. Izebel is werkelijk woedend en heeft maar één doel: Elia zal voordat het de volgende morgen is, niet meer leven. En ze roept zelfs haar goden daarbij aan. En als Elia dat te horen krijgt, zakt de moed werkelijk in zijn schoenen. En echt, wat herken ik mij soms in Elia.
Soms maak je de mooiste dingen van God mee, sta je met je neus bovenop de wonderen en mag je daarin nog grote dingen doen ook, en dan gebeurt er daarna iets en van alle kracht en heerlijkheid van God in je leven lijkt niets meer over te blijven omdat je begint te geloven in een rampscenario. En er is er maar eentje die er op uit is om dat zo bij je binnen te laten komen. De vijand wil niets liever dan je vleugellam te maken door dit soort momenten. En Elia denkt: als dit dan gebeurt en mijn leven hangt aan een zijden draadje, dan hoeft het van mij niet meer en Elia wil liever maar sterven. Begrijp je dit?
En ja, ik begrijp Elia soms heel goed. Niet dat ik niet meer wil leven, maar wel dat moedeloze van Elia. Want weet je, Elia is ook gewoon een mens en al die tijd was hij alleen en was er niemand die hem ondersteunde. En zolang Gods kracht vaardig is over hem gaat het goed, maar dan op het moment dat hij echt alleen is en Izebel gaat deze dingen dreigen, dan stort Elia in. En dan gooit hij het bijltje erbij neer. Dit is een gevaar voor frontliniesoldaten van het Koninkrijk. Dat je op de omstandigheden gaat zien en denkt: Ja, het is ook inderdaad allemaal niet mogelijk. En op het moment dat die gedachte ook maar een beetje ruimte krijgt, je gaat twijfelen aan God, medelijden krijgt met jezelf, dan lig je languit. En wat een zegen dat ook dit verhaal van Elia in de Bijbel staat. Want dit is, hoe verkeerd ook, wel de realiteit van heel veel krachtige mannen en vrouwen van God. Dit is namelijk je kwetsbaarheid en daarom hebben we elkaar zo hard nodig, om elkaar juist op dit soort momenten te bemoedigen.
Gebed: HEER, ik herken mij zo in Elia. U hebt mij al zoveel mooie dingen laten zien, maar als er dan zo'n stomme leugen binnenkomt, dan gaat het mis en twijfel ik aan alles en geloof ik dat zelfs U mij maar laat tobben. Laat deze slinkse truc van satan geen vat krijgen op mijn leven.
