"Ik ken namelijk een mens in Christus, veertien jaar geleden is het, of het in het lichaam gebeurde, weet ik niet, of het buiten het lichaam gebeurde, ik weet het niet, God weet het, dat zo iemand tot in de derde hemel werd opgenomen. En dat hij werd opgenomen in het paradijs en onuitsprekelijke woorden heeft gehoord, die het een mens niet is geoorloofd uit te spreken. (2 Korinthe 2:2 en 4)
Als we nadenken over de geestelijke wereld om ons heen, dan is het in de eerste plaats belangrijk om te beseffen hoe deze geestelijke, niet zichtbare wereld er uit ziet. En het is belangrijk om te beseffen dat deze geestelijke wereld er is. Als we er van uit zouden gaan dat er alleen de wereld is zoals wij deze zien, de fysieke, tastbare wereld, dan hebben we met de Bijbel in onze handen een fors probleem. Daarom heb ik ook nooit begrepen waarom Godgeleerdheid op de universiteit een plaats heeft. Immers, wetenschap kan alleen dat onderzoeken wat fysiek tastbaar is. En als er iets is dat niet fysiek tastbaar is en zichtbaart bewijsbaar, dan is het God, de engelen en satan.
Het is in de eerste plaats voor ons de vraag of wij werkelijk beseffen dat onze zichtbare en tastbare wereld niet de enige realiteit is in het universum. Als we denken dat alleen dat wat zichtbaar en tastbaar is, waarheid is, dan hebben we de Bijbel op heel veel punten tegen. Paulus zegt in Efeze 6:12 dat we de strijd niet hebben tegen vlees en bloed, maar tegen de geestelijke machten in de hemelse gewesten. Met andere woorden, we hebben de strijd niet tegen het zichtbare en tastbare, maar we hebben de strijd tegen het onzichtbare en niet tastbare. De strijd die we tegen het zichtbare lijken te hebben, is uiteindelijk de geestelijke strijd die er achter zit. We strijden dus niet tegen IS, maar het gaat om de geestelijke machten die er achter zitten. Maar waar vindt dan die geestelijke strijd plaats?
Wel, die strijd vindt plaats in de hemel. Dat begrip is voor ons een lastig begrip geworden, omdat we daarmee gelijk denken aan de woonplaats van God. Maar Paulus maakt in ons 2 Korinthe 12 heel duidelijk dat we niet zomaar over dè hemel kunnen spreken. Hij verteld in 2 Korinthe 12 zijn eigen ervaring op een moment dat God hem optilde tot in de derde hemel. Het 7e vers maakt overigens duidelijk dat het hier over Paulus zelf gaat die deze ervaring meemaakt. De derde hemel is, zoals je ziet in vers 4, de woonplaats van God. Dat wordt gelijkgesteld met het paradijs.
Dat betekent dat er nog meer hemelen moeten zijn. Er staat in Efeze 4:10 dat Jezus is opgevaren boven alle hemelen. Ook daar blijkt een meervoud te zijn. De derde hemel is de hoogste hemel en de woonplaats van God. De eerste hemel is de hemel die wij als de lucht zien. Puur natuurkundig. En dan is er nog een tweede hemel en dat is de plaats waar de demonen verblijven. De plaats waar de geestelijke strijd plaats vindt. Die hemel is niet ver weg, maar dit is de geestelijke atmosfeer waar die direct om ons heen is. Je moet hierbij dus niet denken aan iets verhevens als de hemel als Gods woonplaats, maar een geestelijke atmosfeer, die ook hemel genoemd wordt, maar die heel dichtbij ons is. Wij zijn dus midden in die strijd.
Gebed: Vader, U woont veilig in de derde hemel, daar vandaan regeert U door Uw Zoon. Maar ik leef midden in de geestelijke atmosfeer van strijd. Leert u mij dat meer beseffen, zodat ik als een soldaat mijn plaats zal innemen.
