"En het gebeurde, toen de koning van Israël de brief gelezen had, dat hij zijn kleren scheurde en zei: Ben ik dan God, om te doden en om levend te maken, dat deze man iemand naar mij toe stuurt om bij een man zijn melaatsheid weg te nemen? Want, voorwaar, besef toch en zie in dat hij een voorwendsel tegen mij zoekt." (2 Koningen 5:7)
We zullen nog even doorgaan op de geschiedenis van gisteren. Dat meisje is een voorbeeld voor ons als het gaat over het geloof in God en de manier hoe wij ons vertrouwen in God moeten doorgeven in deze wereld. Maar tegelijkertijd gebeurt er nog iets in deze geschiedenis. En dat lijkt eigenlijk wel een bijna logisch verhaal wat er bij de koning gebeurt, maar is dat het echt wel?
Vanuit Syrië worden dienstknechten naar de koning van Israël gestuurd met de brief van de koning van Syrië om Naäman te genezen. Blijkbaar had de koning van Syrië het niet helemaal goed begrepen en dacht hij dat de koning van Israël het wonder wel kon doen. En dan schiet de koning van Israël helemaal in paniek. Hij is bang dat er iets van hem verwacht wordt wat hij onmogelijk kan en hij denkt dat de koning van Syrië iets tegen hem zoekt.
Zijn reactie is natuurlijk niet zo vreemd. Hij reageert direct vanuit zijn angst. Maar is dat de beste manier om vanuit te reageren? Angst is zelden iets dat God gebruikt om ons uit te laten reageren. Angst kan beschermend zijn, maar verder niet. Wat maakt dat deze koning direct denkt aan wat hij niet kan. Nee, natuurlijk is hij God niet. Dat was ook niet wat de koning van Syrië verwachtte, hij wilde alleen genezing voor zijn overste. Is dan de reactie van de koning van Israël niet heel vreemd? De koning van Israël weet toch wat er bij God mogelijk is? Waarom reageert hij dan toch uit angst?
Het antwoord krijgen we nooit, maar het is wel weer een les voor ons. Wat laten wij zien van ons geloof in God. Dat meisje, zonder naam, een kind nog, liet meer geloof zien dan de koning van Israël die door God was aangesteld. Hoe reageren wij? Wat zouden wij doen als er iemand voor onze deur staat die zegt: "Ik heb gehoord dat jij mij kan genezen door je geloof." In het gunstigste geval dekken we ons eerst in en bidden we met iemand en in het slechtste geval doen we niets.
Misschien mag ik een gewaagde opmerking maken? Zou het niet gewoon tijd worden dat kinderen in onze kerken een veel grotere rol moeten krijgen omdat zij wellicht veel meer geloof hebben dan wij? Wat maakt dat we onze kinderen de simpele verhalen vertellen in hun eigen diensten, maar dat als het echt om de ervaring met God en de wonderen en tekenen van het Koninkrijk gaat, we ze niet trainen om dat te doen wat God vraagt, terwijl ze meer geloof hebben en veel meer onbevangen het avontuur met God aangaan. Wat gaat dat uitwerken in de wereld als we kinderen laten getuigen van hun eenvoudige geloof en hen ruimte geven om wellicht zelfs met mensen te bidden.
Gebed: Heer, die koning van Israël doet echt niet heel vreemd, ik herken het echt wel. En toch wil ik geloven als een kind en doen wat U zegt!
