"Het is als de dauw van de Hermon die neerdaalt op de bergen van Sion. Want daar gebiedt de HEERE de zegen en het leven tot in eeuwigheid." (Psalm 133:3)
De zalfolie van Gods Geest kan ons pas bekwaam maken, kan ons pas in beweging zetten in de kerken op het moment dat er onderlinge eenheid is. Dat zal de kerk tot een krachtige kerk maken. Want dan is het als de olie op het hoofd van iemand die gezalfd wordt. Maar het is meer. Eenheid is ook als de dauw op de berg Hermon. En dat is een heel apart verhaal. De berg Hermon is namelijk niet zomaar een berg. Het is de hoogste berg van het land. En die berg krijgt behoorlijk wat water te verduren. Toch is dat niet het belangrijkste voor de gewassen op deze berg.
In de winter vangt deze berg veel water, maar in de zomer is het in Israël heel erg droog. Maar deze berg, en ook de andere bergen in deze omgeving, zijn toch uiterst vruchtbaar door de dauw. Dat is niet zomaar een beetje dauw, maar door de daling van de temperatuur in de avond en nacht, is deze berg heel vaak in nevelen gehuld. En als die nevel dan optrekt, is de berg doornat van de dauw. Zo nat dat er zelfs stroompjes water tot stand kunnen komen.
Ik weet niet of je wel eens gewandeld hebt in hoog gras, maar als je een regenbui hebt gehad over het gras dan zul je merken dat je voeten uiteindelijk veel minder nat worden, dan op het moment dat je over hetzelfde gras loopt dat nat is van de dauw. Niets is zo intens nat voor het gewas als dauw. Gisteren kwam ik met mijn hond van de heide af na een hele natte dauwnacht. De hond zat helemaal onder het natte zand. Vandaag liep ik hetzelfde stuk na een regenbui en de hond was bijna schoon. Dauw maakt de aarde intens nat.
Eenheid en liefde onder elkaar als gelovigen maakt dat we de wereld om ons heen vruchtbaar maken. Dan zijn we als die intense dauw die het aarde vruchtbaar maakt. Als we echt krachtig willen zijn als kerk dan is eenheid onmisbaar. Dat maakt dat de Geest ons kan bekwamen tot het werk waartoe we als kerk geroepen zijn, maar het maakt ons ook tot middel om deze wereld een geestelijk vruchtbare wereld te maken. Maar zolang we bezig zijn om elkaar te bestrijden en eindeloos met elkaar bezig te zijn over meningen en vormen, dan zal de kerk geen kracht hebben.
Uiteindelijk zijn de olie en de dauw tekenen van Gods zegen. Dat de psalm hiermee afsluit is dan ook niet vreemd. Want juist die twee dingen zijn Gods zegen: bekwame leiders en een vruchtbaar land. Waar de liefde woont, daar gebied de Heer tot ook aan ons Zijn zegen. Daar bekwaamt Hij ons en daar laat Hij ons het middel zijn voor deze wereld om die vruchtbaar te maken. En uiteindelijk is het leven tot in eeuwigheid de toekomst die wacht. Maar nu is het nog de opdracht om een krachtige kerk te zijn voor Nederland.
Gebed: Vader, als we als kerk in Nederland krachtig zijn in onze eenheid en liefde, dan gaat Nederland gezegend worden met gezalfde leiders en met vruchtbaarheid die de voor groei zal zorgen in de kerken in ons land. Leer mij liefhebben en eenheid te zoeken.
