"Deze allen zijn in het geloof gestorven. Zij hebben de vervulling van de beloften niet verkregen, maar hebben die vanuit de verte gezien en geloofd en begroet, en zij hebben beleden dat zij vreemdelingen en bijwoners op de aarde waren." (Hebreeën 11:13)
Wat een verwachting hebben al deze mensen gehad die de schrijver van de Hebreeënbrief in eerste instantie noemt. De eerste serie gelovigen hebben allemaal met verwachting geleefd, ze hebben uitgezien naar alles wat zou komen. Het beloofde land, de Messias en alles wat daarmee samenhangt. Verwachting en gelovig uitzien, dat tekende hun leven. En de vraag die wij elkaar mogen stellen is of ook wij zo verwachten en uitzien. Als we om ons heen kijken, dan lijkt niets er op dat het ooit helemaal goedkomt. Je blijft uitzien en hopen, maar voor je gevoel is het hopen op iets dat nooit lijkt te komen.
Waar is de belofte van de nieuwe hemel en de nieuwe aarde? Het is daarom wel goed dat de schrijver deze tekst er even tussenin zet. Want ook al deze oude gelovigen hebben de vervulling van de beloften echt verwacht, en toch kwamen ze aan het einde van hun leven en het was nog niet gebeurd. Als Eva haar eerste zoon ontvangt, denkt ze dat hij de man is die de verlossing zou brengen, maar er zijn nog honderden jaren overheen gegaan. En uiteindelijk zijn ze allemaal gestorven en wel alles vanuit de verte gezien, maar ze ontvingen het nog niet.
Hoe onmogelijk moet dat ook voor hen hebben gevoeld, misschien nog wel meer dan voor ons, want zij waren nog niet verzoend met God door de Messias. Zij konden alleen maar kijken en hopen op Iemand die in de toekomst moest komen, terwijl wij weten en geloven dat Hij al gekomen is en dat de verzoening en het begin van het herstel van alle dingen al gekomen is. En weet je wat deze mensen deden? Ze hebben de belofte gezien, geloofd en begroet. Als het ware hebben ze de Messias nog niet kunnen zien, maar Hem al wel begroet.
Wij zien Jezus nog niet terugkomen. Wij zien nog niet dat alles aan Zijn voeten onderworpen is, al is het wel zo. Maar wij ervaren nog maar al te vaak iets anders. Maar wij kunnen ook een keus maken om Hem te begroeten. Om ons uit te strekken naar Hem die komen gaat en we begroeten Hem nu al in ons verwachten. Jezus, U bent welkom bij ons! En we weten als Hij komt dat de nieuwe aarde ons thuis zal worden. Maar nu zijn we nog als vreemdelingen op aarde. We wonen er op aarde maar bij.
Alleen dat doen we niet wanhopig wachtend en verwachtend, maar dat doen we in het geloof dat het zeker anders zal worden. In geloof weten we dat straks alle gebrokenheid verdwenen zal zijn. Zover is het nu nog niet. Maar we begroeten het al wel, want dat geeft ons hoop en verwachting. Dat geeft ons leven kleur en uitzicht, zelfs als wij ook ons hoofd moeten neerleggen voordat Jezus is gekomen.
Gebed: Heer, ik begroet Uw komst op de wolken van de hemel, ik dank U dat U zult komen, zelfs als ik het nu nog niet zie.
