“En Jezus zei tegen hen: Kom achter Mij, en Ik zal maken dat u vissers van mensen wordt.” (Markus 1:17)
Je zou in je bootje zitten, gewoon aan het werk en je hoopt op een goede vangst, en dan komt Jezus ineens langs. Waarschijnlijk was het Simon en Andreas niet eens bijzonder opgevallen. Meer dan een rabbi hebben ze niet gezien in die man die daar langs de zee kwam aanlopen. Jezus had hen wel met andere ogen bekeken en wist dat zij de eerste discipelen van Hem zouden worden. Vissers als discipelen van een rabbi. Dat is wel heel apart. Niet degenen die op school als hoogste scoorden en daardoor discipel bij een rabbi mochten worden, maar vissers zonder betekenis.
Discipel worden bij Jezus en leren om de enige waarheid in deze wereld te brengen, hangt niet af van kennis en van cijfers, maar van het verlangen dat Jezus ook jou wil gebruiken. Op het moment dat Jezus bij Simon en bij Andreas stopt en zegt dat ze achter Hem moeten komen, spreekt Hij woorden die horen bij een rabbi. Dat “achter Hem komen” is een begrip dat te maken heeft met discipelen en hun rabbi. Jezus belooft hen dat als ze dit doen, dat ze vissers van mensen zullen worden.
Dat is heel apart, vissers van mensen. Voor die mannen in ieder geval, wij denken wel te weten wat Jezus bedoelt. Natuurlijk, Jezus bedoelt dat wij mensen moeten winnen voor Jezus. En ja, dat is echt waar, daar gaat het Jezus om. Zoals deze mannen de vis binnen haalden, mogen ze nu mensen binnen gaan halen.
Ik weet niet hoe jij erin staat en hoe jij dat ziet, maar ik vraag mij af of wij hetzelfde beeld hebben bij deze opdracht als deze mannen. Het begint waarschijnlijk al bij het beeld van het vissen. Wat is eigenlijk vissen? Wij hebben dan het beeld van een hengel, waarbij je langs het water gaat zitten en je gaat wachten tot er een vis in het haakje bijt. Eigenlijk is deze manier van vissen wel gemeen, want je doet het voorkomen dat die vis een lekker hapje vindt, maar vervolgens bijt hij in de haak.
Als dit ons beeld is van vissen van mensen, dan gaat het mis. Toch is dit wel vaak wat evangelisatiewerk lijkt te zijn. We verwachten af en toe dat er een vis hapt. En de manier hoe we het vaak doen heeft ook nog wel eens iets weg van een dubbele agenda. Als ze nu maar bijten, dan is het goed.
Dit beeld is niet het beeld dat Jezus bedoelt en ook niet wat deze vissers voor zich zien. Wat deze vissers voor zich zien zijn honderden vissen die tegelijk met een net worden binnengehaald. Geen trucjes, maar gewoon het net door het water en alles wat meekomt, wordt binnengehaald en met honderden tegelijk. Als het gaat over de enige waarheid van God en mensen daarvoor winnen is de vraag voor vandaag of je wilt omdenken van een enkeling, naar velen. Jezus bedoelt niet dat er af en toe een nieuw gelovige in de kerk bijkomt, maar Jezus bedoelt dat velen te gelijk gered worden. En dat gaat Jezus hen leren. Zoals een visser leeft van heel veel vis, zo leeft een discipel van heel veel nieuwe gelovigen. Durven we deze stelling aan voor nu en altijd?
Gebed: Heer, Uw beeld is dat er niet enkelen, maar velen tot geloof komen en dat wij er velen tegelijk binnenhalen voor Uw Koninkrijk. Leer mij groot denken van Uw werk.
