"Ik, Johannes, die ook uw broeder ben en deelgenoot in de verdrukking en in het Koninkrijk en in de volharding van Jezus Christus, was op het eiland genaamd Patmos, omwille van het Woord van God en het getuigenis van Jezus Christus." (Openbaring 1:9)
Wanneer is geloven een feest? Is dat wanneer je altijd ontvangt wat je zou willen? Is geloven een feest op het moment dat er nooit geen strijd is? Misschien zeg je dat dit zo is, maar of het echt zo is vraag ik mij af. Wat heb je aan alles ontvangen wat je wilt, vrede en geen strijd hebt, maar ten diepste ervaar je niet Gods kracht en Gods Geest. Is dat dan wat het is? Soms zijn mensen teleurgesteld omdat ze niet ontvingen wat ze wilden, maar gaf God hen iets groters. Dat zie je in de Bijbel ook terug. Telkens weer. Is een onbewoond eiland nu dat wat je een apostel van Jezus zou gunnen?
Een onbewoond eiland is zeker geen plaats waar een apostel van Jezus zou moeten zijn. Daar ben je van alles en iedereen verlaten en misschien laat God je daar ook wel zitten, want daar heeft Hij toch niets aan je? Dat zouden onze gedachten zijn. Wat heeft God aan een gelovige die uitgeschakeld is? Dat hoeft niet eens een onbewoond eiland te zijn. Het kan ook gewoon het gevoel zijn dat er geen toekomst meer is. Dan wil God je iets laten zien van een man voor wie ook geen toekomst meer zou zijn.
Johannes was op Patmos terecht gekomen. Niet zomaar, maar omdat hij vanwege zijn geloof en de verkondiging van het Evangelie verbannen was naar dat eiland. Dit is dus gewoon einde verhaal. Er is geen toekomst meer, alles is weg, er zijn geen kansen meer. Voor hem is zijn bediening voorbij. Wat heeft zijn leven eigenlijk nog voor zin?
Het lijkt geen zin meer te hebben en het loopt met Johannes niet mooi af. Zijn laatste jaren zal hij in eenzaamheid op Patmos moeten zien door te komen. Dat is tenminste wat het lijkt, maar ook bij God lijkt het niet altijd wat het is. Wat negatief lijkt, gebruikt God blijkbaar op een manier die wij niet kunnen bedenken. Juist op Patmos was Johannes juist heel krachtig, omdat op Patmos, waar alles voorbij leek te zijn, God kwam met visioenen en beelden over de toekomst. God gebruikt Johannes, terwijl satan denkt dat hij een belangrijke apostel heeft uitgeschakeld. Niets blijkt minder waar, God zal hem gebruiken op een manier die Johannes ook niet had kunnen bedenken.
Wil jij bemoedigd worden voor die momenten dat er geen toekomst meer is? Dan is het goed als je kijkt wat God doet bij Johannes. Vanwege het geloof komt hij op Patmos terecht, maar het was niet genoeg om hem uit te schakelen, God schakelt hem juist in op een plek waar je dat niet verwacht.
Dit is wat God zo vaak doet. Telkens laat God zien dat doodlopende wegen en wegen waarin wij niet begrijpen wat God doet, is Hij juist je aan het klaarmaken voor een bijzondere roeping. Wat God eigenlijk van je vraagt is telkens weer je handen uitstrekken en vragen wat Zijn plan is in elke situatie, al is het nog zo hopeloos! Soms gebruikt God juist deze ervaringen om je sterker te maken en je uiteindelijk als een bijzonder krachtig kind van Hem dienstbaar te zijn aan andere gelovigen. Het is alleen de vraag of jij door de onmogelijkheid en de onbegrijpelijke wegen van God heen wil gaan. Wil jij Hem toch blijven volgen, terwijl je niets van Hem begrijpt. Als je daar ‘ja’ op zegt, zal je altijd in je bestemming blijven ook als geloven niet altijd een feest is.
Gebed: Heer, U leidt mij door soms donkere dalen, maar ook daar gaat Uw plan gewoon door, al zie ik dat zo niet. Toch wil ik U volgen, in Uw nabijheid zijn en mij niet laten afleiden door al mijn teleurstellingen en vragen.
