"En ze lieten meteen het schip en hun vader achter en volgden Hem." (Mattheüs 4:22)
Met welke intentie wil je een discipel van Jezus zijn? Hoe radicaal wil je zijn als het gaat om je keuzes en om je tijd die je wilt investeren om te groeien in discipelschap? Dat waren eigenlijk een paar vragen van de vorige keer. Wil je het discipelschap met Jezus de hoogste plaats in je leven geven? Zonder dat dit gelijk zou moeten betekenen dat iedereen de zending in zou moeten of zijn baan moet opzeggen. Het hoe en wat en op welke manier de Heer je wilt gebruiken dat is echt van later zorg. Want dat kan Hij ook heel goed op de plek waar je nu bent. Maar de vraag is dan of jij ook op de plek waar je nu bent een discipel wil zijn? En dan wil ik daar nog één ding aan toe voegen. Kijk, radicaal in je keus om echt discipel te willen zijn, dat is de ene kant, maar de andere kant is ook dat een discipel van Jezus nu niet de meest gewone Rabbi volgt. Met andere woorden, ben jij ook bereid om Jezus als discipel te volgen als het compleet tegen alle gangbare dingen in gaat?
Het zou kunnen dat je zegt: Ja, natuurlijk wil ik Jezus volgen als het tegen alles in gaat. Jezus is toch ook totaal anders, Hij is toch God? Ja, dat is waar en het is goed om te beseffen dat de maatstaven van Jezus echt anders zijn dan die van deze wereld. In de wereld draait bijvoorbeeld iedereen elkaar de nek om, maar in het Koninkrijk van Jezus leer je vergeven, zelfs als de ander niet om vergeving vraagt. Maar dat weten we eigenlijk wel. Net als met de grondwet van het Koninkrijk van Jezus, zonder in regels te willen vervallen, beseffen we echt wel dat het bij Jezus echt om heiligheid en zuiverheid gaat. Dit lukt allemaal nog wel. Maar wat nu als Jezus letterlijk in wat Hij doet en wat Hij je laat zien, dingen doet die haaks staan op onze maatschappij èn op onze geloofstheologieën. En met die laatste komen we ineens op een gebied, waar we in de kerk, voor we het weten elkaar de oren beginnen te wassen.
Kerk van Jezus in discipelschap is ook leren zien wat Jezus echt deed en nog steeds doet. Dat betekent dat als je echt een discipel wilt zijn, dat je ook moet leren doorgaan als het soms anders gaat dan dat jij in je theologie had bedacht. En nu moet je niet gelijk zeggen dat het lijden van Jezus een theologie is die tegen de mens is, want ook dat weten we wel en dat voel je ook wel. Weet je wat echt tegen alles in gaat en wat echt vaak spanning geeft? Het beeld dat Jezus op aarde gaf dat bij Hem alles mogelijk is, zelf tot de grootste onmogelijkheid toe. Je zou met Jezus meelopen en zien dat Hij tot drie keer toe een dode opwekt. Het lijkt of Jezus Zijn discipelen wel wilde laten wennen aan de gedachte dat het mogelijk zou zijn bij Hem. Eerst het dochtertje van Jaïrus, toen een jongeman Naïn en vervolgens Lazarus. Van de slaapkamer, naar de baar en vervolgens naar de begraafplaats.
Kun je zeggen dat dit het uiterste is dat mogelijk is in ons denken? Misschien wel. En ik denk dat wij nog te makkelijk zeggen dat bij Jezus alles mogelijk is en tegelijk nog steeds te snel over de verhalen heen lezen waarin Jezus laat zien dat Zijn Koninkrijk echt nabij is gekomen. En pas als daar bij jouw de remmen vanaf zijn en Jezus in jouw leven en door jouw leven heen mag doen en werken wat Hij echt wil, dan kun je pas echt groeien in discipelschap. Dat begint door echt Jezus te volgen en echt te kijken wat Hij deed. En dat geeft spanning in wat we gewend zijn en wat wij denken dat normaal is. Jezus is niet normaal! Echt niet, Hij is hemels volmaakt! En dat is heel wat anders dan onze aardse gebrokenheid.
Gebed: Heer, zelfs als U mij dingen leert die ik niet meer op een rijtje kan krijgen, leer mij dan nog steeds volgen.
