Thema: Lijdenstijd
"Thomas zei tegen Hem: Heere, wij weten niet waar U heen gaat, en hoe kunnen wij de weg weten." (Johannes 14:5)
Wat een heerlijke boodschap van Jezus aan Zijn discipelen, zou je zeggen. Na alle onbegrijpelijke, maar ook wel angstige boodschappen, komt ineens de boodschap dat ze zichzelf niet van slag moeten laten brengen. Ze moeten niet in de war raken. Jezus gebruikt hier hetzelfde woord als dat we ook tegenkwamen toen Jezus Zelf in de war raakte van het komende verraad van Judas. Nu zegt Hij tegen Zijn discipelen dat ze niet in de war moeten raken. Alles wat er gaat gebeuren is nodig, zodat ze straks een woning hebben in het Vaderhuis. Het zijn de woorden uit Johannes 14 die voor veel gelovigen een enorme troost zijn. Vaak worden ze uitgelegd dat hoe moeilijk het soms ook kan zijn in je leven, raak niet van slag, want Jezus maakt je woning bij de Vader klaar. Straks ben je de strijd te boven en ben je Thuis.
In de situatie waarin Jezus deze woorden uitsprak was de situatie wel heel anders. Het zijn wel bemoedigende woorden, maar niet omdat het soms even moeilijk is in het leven van de discipelen. Het zijn bemoedigende woorden voor de discipelen die straks Jezus zullen gaan kwijtraken. Hij spreekt zelfs deze woorden voor na de opstanding. Hij geeft hen nu al iets mee waar ze straks bij de Hemelvaart pas iets aan hebben. Tegelijk maakt Hij duidelijk dat Hij naar de Vader zal gaan om een plaats klaar te maken en als dat klaar is, komt Hij weer terug om hen te halen. En zegt Hij dan: "Waar Ik heen ga weten jullie en de weg weten jullie ook." Na deze bemoedigende woorden zou je zeggen dat de discipelen gerust zijn gesteld, maar niets is minder waar. De discipelen raken nog meer in verwarring. Het lijden van Jezus wordt nog op een andere manier weer zichtbaar. Jezus voelt hier als mens dat Hij Zijn discipelen straks los moet laten, terwijl ze het nog steeds niet begrijpen. Menselijk gezien kan Jezus hen niet in vertrouwen achterlaten. Zeker, de Heilige Geest zal het straks overnemen, maar met dit ongeloof en deze twijfels zijn ze als golven van de zee die alle kanten op gaan.
Soms zie je als iemand gaat overlijden dat het loslaten van kinderen heel moeilijk kan zijn, zeker als de kinderen van God zijn losgeraakt of iemand zorg heeft dat het goed gaat komen. Jezus staat hier op zo'n punt waarbij Hij in Zijn Geest echt wel weet dat ze vastgehouden worden, maar in Zijn mens-zijn moet dit een verschrikkelijke situatie zijn. Zeker als Thomas dan zegt: "We weten niet waar U heengaat en ook de weg weten wij niet." Wat een pijnlijke woorden voor Jezus. Wat een ongeloof ook. En dat na zulke troostende woorden. Jezus is de Weg naar de Vader, de Waarheid die vrijmaakt en het Leven tot in eeuwigheid. Door Hem zullen ze het ontvangen en door Hem zullen leven. De Vader is alleen bereikbaar door Jezus Zelf. En ze begrijpen het niet. Zelfs het Vaderhuis en het klaarmaken van woningen is niet genoeg om hen te bemoedigen. Straks gaat Jezus weg, ze rukken Hem straks weg en wat zal er dan gebeuren. Omdat ze zo twijfelden en zo ongelovig bleven is hun houvast straks weg en wat hun blik op het ijkpunt van de opstanding er niet.
Is dat het verschil met jou en mij? Niet dat er nooit geen twijfel is, maar dat je uiteindelijk wel verder mag kijken en weet dat wat er ook gebeurt er straks hoop en toekomst is. Jezus is jouw Weg naar de Vader, zelfs als er niets meer klopt. Hij is jouw Waarheid, midden in alle leugens en Hij is jouw Leven, terwijl de dood nog steeds zijn werk blijft doen.
Gebed: Heer, laat mij vasthouden aan U, ook als ik U soms niet zie en ik geen weg meer weet. Ik geloof dat U mijn weg, mijn waarheid en mijn leven bent.
