Thema: Die naaste van je… - #dienaastevanje
“Een nieuw gebod geef Ik u, namelijk dat u elkaar liefhebt; zoals Ik u liefgehad heb, moet u ook elkaar liefhebben.” (Johannes 13:34)
Als je dacht dat Jezus al uitgesproken was over het liefhebben van je naaste, dan komt Hij met een compleet revolutionaire opdracht om je naaste lief te hebben. Het lijkt tot op dit moment nog wel zo dat het gaat over God liefhebben boven alles en je naaste als jezelf. En dan zegt Jezus in Johannes 13 het volgende: “Ik geef jullie een nieuw gebod: Dat jullie elkaar liefhebben”. Kun je je voorstellen dat de discipelen zoiets gezegd hebben als : “Ja, maar Jezus, dat is toch geen nieuw gebod? Dit kennen we al”.
Jezus zegt dit vlak voordat Hij gaat lijden en sterven. Dat noemt Hij positief door te zeggen dat Hij verheerlijkt zal worden. Met andere woorden, de discipelen krijgen te horen dat ze straks zonder Hem verder moeten en hoe moeten ze dat dan doen? Dat moeten ze volgens een nieuw gebod doen. Als je dacht dat er in je relatie met God niets meer moet, dan heb je Jezus in ieder geval radicaal tegen je. Hij geeft zelfs een nieuwe regel, een nieuw gebod. Als Hij er dan straks niet meer is dan moeten jullie elkaar liefhebben. Jezus weet wel dat de kans op breuken in de toekomstige kerk heel erg groot is. Jezus wil in ieder geval voorkomen dat er straks op iedere hoek van de straat een kerk staat. En al lijkt dit op een oud gebod, dat is het niet.
En zelfs als zou dit wel een oud gebod zijn, dan hebben wij daar al moeite genoeg mee. Je naaste liefhebben als jezelf valt al helemaal niet mee, maar Jezus zegt er iets bij. Hij zegt: “Zoals Ik jullie liefgehad heb, moeten jullie elkaar liefhebben”. Ai, dit is wel een lastige opdracht. De ander liefhebben als jezelf dat kan dan misschien nog wel, maar liefhebben zoals Jezus ons liefheeft. Je begrijpt ongetwijfeld wel, welk woord Jezus hier gebruikt voor liefhebben. Natuurlijk het Griekse woord ‘agapè’. Zelfopofferende liefde! Ja, je zou daar nog aan kunnen twijfelen op het moment dat er alleen dit woord zou staan, maar Jezus zet het zo neer dat het gaat over Zijn liefde voor ons. Dan is elke twijfel wel verdwenen dat het niet over zelfopofferende liefde gaat.
Jezus is er niet meer bij, tenminste niet fysiek. En het gevolg? De opdracht is levens actueel. Dan moeten wij de ander niet liefhebben zoals onszelf, maar meer dan onszelf. Wij moeten onszelf er zelfs voor over hebben. Nu heb ik ondertussen er aardig wat jaren in de kerk op zitten. En wat Jezus wilde voorkomen op het moment dat Hij niet meer bij ons is, is helaas wel realiteit geworden. Scheuring op scheuring, breuk op breuk in de kerk. En waarom? Omdat we niet doen wat Hij als gebod had meegegeven. Elk breuk is het gevolg van het liefhebben van jezelf, je eigen standpunten en je eigen overtuigingen en te weinig oog voor wat de ander in zijn geloofsbeleving ervaart, wat niet haaks op het Woord staat.
Je hoeft je zelf niet voor een dwaalleer op te offeren, maar op het moment dat wij op bijzaken verschillen van inzicht of mening en waar Gods Woord niets over zegt, dan geldt voluit de opdracht om jezelf te verloochenen om de ander lief te hebben en te dienen. Als dat nu altijd zo zou werken, wat zou dat rust geven onder alle gelovigen. Die naaste van je… dat is misschien wel je grootste genadetrainer die jij je kunt voorstellen. Soms baal je van dat hoekige karakter of die afwijkende mening over de vormen en je gaat ervoor liggen. Niet om voor hem te buigen, maar om hem te blokkeren. Heb elkaar net zo lief als dat Jezus jou liefheeft. En trek dit ook gerust maar door buiten te kerk, gewoon op de werkvloer. Dan krijgt niemand meer een ellenboog omdat de ander met zijn ellenbogen een weg baant naar eigen succes.
Gebed: Heer, deze opdracht gaat ver, hemels ver. Maar U deed het mij wel voor en daarom wil ik U graag volgen.
