Thema: Die naaste van je - #dienaastevanje
“Sta op, HEERE God, hef Uw hand op, vergeet de ellendigen niet.” (Psalm 10:12)
Pas geleden zat ik in een overleg rondom een missionaire dienst. Daar kwam de vraag op, welke manier de beste is om iemand bij Jezus te brengen. Dat is een ingewikkelde vraag, laten we eerlijk zijn. Welk stukje van het Evangelie ga je dan mee beginnen? Uiteindelijk kwamen we op een heel andere lijn uit, die wij maar al te vaak vergeten. Een onzichtbare aanwezigheid in het leven van je naaste. Die onzichtbare aanwezigheid kom je op heel veel plaatsen tegen in de Bijbel. Die ander, je naaste, weet dat niet eens, dat je met hem of haar bezig bent. Je komt hem bijvoorbeeld tegen in Psalm 10, als de psalmist gaat bidden voor de ellendigen.
Naastenliefde is niet alleen iets dat je in concreet zichtbare daden doet, maar naastenliefde is misschien wel in de eerste plaats het gebed voor ‘die naaste van je’. En dan niet een gebed waarin je tegen God zegt wat die ander fout doet en wat God bij die ander moet veranderen, maar veel meer een gebed dat God in het leven van je naaste nabij is en helpt. Ik bedoel het eerbiedig, maar God weet echt wel op welke manier Hij de zegen waar jij om vraagt, vorm kan geven in het leven van je naaste.
Het is ook opmerkelijk dat Jeremia, als het volk in ballingschap is, zegt dat de Israëlieten de vrede voor de stad waar ze in ballingschap zijn, moeten zoeken. Bid dus voor je stad, bid dus voor je naaste. Soms krijg ik met al onze missionaire ‘waarheidsdrang’ wel eens het gevoel dat dit een maniertje is geworden. We droppen Gods waarheid op het bord van onze naaste, of hij er open voor staat of niet. En dan zeggen we er ook nog bij dat de Heilige Geest het maar moet toepassen. Mag ik je vandaag gewoon eens vragen of jij een stapje terug wil doen?
Een stapje terug in de zin van: Niet zichtbaar, maar onzichtbaar beginnen met je naaste. Zeker met die naaste waar jij moeilijk bij in de buurt kunt komen, maar waar jij wel nood ziet. Bespreek wat je ziet bij je naaste gewoon eens met God, begin eens te bidden. En een stap verder is dan dat je die naaste gaat zegenen. Gods zegen uitspreken in gebed over je naaste. Ik heb al heel vaak gezien dat er als gevolg daarvan openingen komen om in gesprek te komen of om in daden dichterbij te mogen komen. Het gaat namelijk niet om wat wij tot stand brengen, maar om wat God door ons heen tot stand zal brengen. Juist als je dan in de geestelijke gewesten begint met je naaste, gaat er al zegen stromen, komen engelen in beweging en moeten duistere machten die alles willen blokkeren wijken.
Dan is het gebed, zoals dat in Psalm 10 begint ineens heel erg actueel voor onze situaties: “Sta op Heer, hef Uw hand op”. Dat opheffen van Gods hand is eigenlijk een zegenende hand. Dat is als de hand van Mozes in de strijd waarbij de strijd de verkeerde kant op ging als hij zijn handen liet zakken. Laten wij nu gewoon eens bidden Gods handen omhoog bidden, zodat er doorbraken komen in contacten en relaties met onze naasten en zeker met die naasten waar wij maar moeilijk iets in kunnen betekenen of waar heel veel pijn zit. Zegenen en bidden en vragen om Gods tegenwoordigheid in die situaties, zelfs als je daarbij door je eigen pijn heen moet bidden.
Gebed: Heer, ik bid voor mijn naasten waar ik maar moeilijk mee in contact kan komen, heft U Uw hand over hen op en zegen hen met Uw tegenwoordigheid en liefde.
