Thema: Filippenzen
“De genade van onze Heere Jezus Christus zij met u allen. Amen.” (Filippenzen 4:23)
En dan is de vraag op welke manier je een brief afsluit. Of is dat eigenlijk helemaal geen vraag? Je zou de vraag ook anders kunnen stellen. Stel je voor dat jij niet een brief schrijft, maar je bent bij iemand op bezoek en het moment is daar om naar huis te gaan. Op welke manier neem jij dan afscheid? Dan zou je kunnen zeggen dat dit afhankelijk is van wie de persoon is van wie je afscheid neemt. Dat klopt tot op zeker hoogte wel, maar eigenlijk klopt het misschien ook wel helemaal niet. Is er verschil in afscheid nemen? Zou dat er moeten zijn?
Het zou kunnen zijn dat je denkt: Wat is dit nu voor een vage vraag, het is toch logisch dat je bij een oude moeder anders afscheid neemt dan bij een collega? Ja, dat begrijp ik wel, maar toch, als je er geestelijk naar kijkt is het maar de vraag of dat onderscheid er moet en mag zijn. Het is opmerkelijk dat Paulus zijn brieven eigenlijk allemaal op dezelfde manier afsluit en misschien is het nog wel opmerkelijker dat we op zondag de kerkdienst ook vaak op dezelfde manier afsluiten. Of het nu een bekende of een onbekende voorganger is, of het nu je eigen voorganger of een gastvoorganger is. Dat maakt allemaal niet uit, omdat je geestelijk op dezelfde manier afscheid neemt. Natuurlijk kunnen we zeggen: Tot ziens en tot de volgende keer, maar is dat echt het enige wat we te zeggen hebben?
Paulus sluit zijn brief af met “De genade van onze Here Jezus Christus zij met u allen, amen”. Hij neemt afscheid door de gemeente de genade van Jezus toe te bidden. Nu kennen wij genade vaak in de termen van vergeving, maar je komt genade in de Bijbel ook vaak tegen als het gaat over de gunst die iemand een ander bewijst. Het woord in het Grieks is eigenlijk afgeleid van ‘blij zijn’ of ‘zich verheugen’. Jezus geeft je zoveel van Zichzelf dat je dat vreugde geeft. Het heeft ook te maken met innemendheid die iemand aan je betoond. Met andere woorden, het gaat om de manier hoe Jezus met je wilt omgaan. Zijn genade is Zijn volledige aanwezigheid om je heen om je alles te geven wat je nodig hebt. Als dat vergeving is, dan is het vergeving, maar als het Zijn nabijheid is dan is het nabijheid. Als het Zijn bescherming is, dan is het Zijn bescherming. Dat alles is Zijn genade voor jou en over jouw leven.
Die genade spreekt Paulus over de gemeente uit en die genade krijg jij ook telkens uitgesproken over je leven als je op zondag aan het einde van de dienst de zegen meekrijgt. Dan weet je nu in ieder geval wat je ontvangt, maar daar laten we het nu even niet bij, want ik wil even met je terugkomen op de vraag op welke manier jij afscheid neemt tijdens een bezoek. Is dat dan een ‘tot ziens’? Of is het meer of wordt het vanaf vandaag meer? Wat denk jij dat een zegenbede in de Naam van Jezus in de geestelijke wereld doet als we die uitspreken?
Het gaat hier bij Paulus niet om vormelijke en christelijke woorden, het gaat hem hier om een realiteit in de geestelijke wereld die hij over de gemeente uitspreekt. Zo neemt hij afscheid, wetend dat Jezus blijft, als hij er niet is. Hij laat ze achter onder de zegen en de genade van Jezus. Onder alles wat Jezus hen in Zijn liefde wil geven. Het is maar dat ze dat weten, maar ook de vijand weet dit. Deze zegen is namelijk geen twijfelachtige zegen, maar eentje die waar en zeker is. Zo zegen ik ook jou, op dit moment, met de genade van Jezus Christus. En ik geef je deze les mee om zo zegenend op deze aarde te zijn. En elke zegen in de Naam van Jezus heeft kracht. Ik zegen je met alle goede gaven die Jezus je wil geven, voor nu en voor elke dag van je leven.
Gebed: Heer, wat een zegen geeft U ons en wij geven hem ook weer door, zodat we zegenend gezegend zullen zijn.
