Thema: Gezonden zoals Jezus
“En toen het dag was geworden, riep Hij Zijn discipelen bij Zich en koos er twaalf uit, die Hij ook apostelen noemde.” (Lukas 6:13)
Begrijp je altijd wat Jezus doet? Lang niet altijd, toch? Soms lijkt Jezus keuzes te maken die echt onnavolgbaar zijn. Misschien gaat het er wel om dat Hij je juist in die onnavolgbare keuzes uitdaagt om gezonden te zijn zoals Hij. Als er nu één ding was waar Jezus niet bang voor was dan was het wel om Zijn positie kwijt te raken. De hele manier van Jezus’ manier van Zijn werk doen is opmerkelijk. Zo opmerkelijk dat als je voorstelt dat wij het op dezelfde manier zouden doen, velen zouden zeggen: “Dat is mij te gevaarlijk”. Wat doe je als je een hele bijzondere positie hebt zoals Jezus? Dan zou je er toch voor moeten zorgen dat je die positie niet kwijtraakt? En juist dat doet Jezus nu net niet.
Een van de eerste dingen die Jezus doet is discipelen uitkiezen. Je zou kunnen zeggen: “Dat is eigenlijk ook wel zo makkelijk, want dat heeft Hij gelijk een paar hulpjes”. Dat zou je kunnen zeggen, maar zo ziet Jezus het net niet. Jezus kiest ervoor om discipelen uit te kiezen met een heel ander doel. Jezus is namelijk niet bezig om Zijn positie veilig te stellen en alles naar Zichzelf toe te trekken op een manier dat wat Hij doet, ook Hij alleen maar kan doen. Jezus kiest ervoor om wat Hij doet, ook aan andere te leren.
Ooit zei ik tegen een collega: “Paulus heeft het over bedieningen die we hebben om de gelovigen daar weer mee toe te rusten”. Toen zei die collega: “Maar bedoel je daarmee te zeggen dat ik de bediening van leraarschap heb gekregen om gelovigen toe te rusten om te preken”? Ja, eigenlijk bedoelt Paulus dat natuurlijk wel. Precies zoals Jezus het ook doet. Als er Iemand is Die wist wat het was om Zijn vertrouwen te schenken aan anderen, dan was het Jezus. Jezus durfde het aan om anderen te vertrouwen en hen Zijn werk toe te vertrouwen, zelfs als dat betekende dat Hij Zichzelf overbodig maakte. Uiteindelijk is Jezus namelijk Zelf niet meer op aarde nodig om Zijn Koninkrijk door te laten gaan.
Juist dit punt is een kenmerk van het Koninkrijk. Het gaat er niet om dat enkelen dat moeten doen, maar dat die enkelen anderen het weer leren. En natuurlijk begrijp ik dat dit spannend is. Op twee manieren is het spannend, want doet die ander het dan zoals jij had bedacht? Moet je daar dan in loslaten en alleen aansturen op het einddoel en niet op de manier hoe die ander doet wat jij doet? En de andere kant is ook dat jezelf overbodig maken, iets spannends is, want dan ben jij straks niet meer nodig. En als je dan je identiteit ontleend aan je functie en je jezelf daarin overbodig maakt, ben je ook je identiteit kwijt. En daar had Jezus nu net geen last van.
Jezus wist als geen ander dat als Hij overbodig geworden zou zijn, Zijn Vader voor Hem weer iets anders had. Weet je op welke manier het werk van Jezus het snelst overal bekend kan worden? Alleen op het moment als jij je op die manier gezonden weet dat het niet van jou afhangt en jij jezelf ook weer overbodig durft te maken door het ook anderen weer te leren. En dan blijkt ook dat Jezus helemaal niet bang was dat het mis zou gaan. Waar wij in de kerk eerst geloof willen zien en dan mensen weer tot discipelen willen opleiden, doet Jezus alles andersom. Hij kiest ervoor om discipelen te kiezen zonder geloof. Zelfs dat geloof moet nog groeien en toch laat Hij hen Zijn werk al doen.
Je zou bijna zeggen: Elk gevaar is aanwezig om dit mis te laten gaan, maar precies op deze manier leert Jezus ons om gezonden te zijn zoals Hij. Durf anderen te vertrouwen die je mag leren wat jij leerde, zodat alles in een stroomversnelling kan raken, want als elke discipel er weer twaalf opleidt, dan gebeurt er paas echt iets groots met het Koninkrijk.
Gebed: Heer, ik dank U voor Uw vertrouwen in mij, maar leer mij ook mijn vertrouwen weer aan anderen te schenken.
