Thema: Rust
“Toen God op de zevende dag Zijn werk, dat Hij gemaakt had, voltooid had, rustte Hij op de zevende dag van al Zijn werk, dat Hij gemaakt had.” (Genesis 2:2)
Hard toe zijn aan rust, dat zou dit jaar wel eens meer aan de orde kunnen zijn dan in andere jaren. Veel mensen geven aan dat de coronacrisis heel veel van hen heeft gevraagd en dat men heel erg hard toe is aan vakantie. En toen bleek dat de afgelopen weken de besmettingscijfers toch weer opliepen, was een van de dingen die je vooral hoorde dat de vakanties daar niet onder zouden moeten gaan lijden, omdat iedereen heel hard aan vakantie toe is. En ik denk dat dit klopt, alleen is de vraag wat dan eigenlijk echt rust is. Is erop uit trekken de rust, zoals rust bedoeld is? Een ding is wel duidelijk: God neemt Zelf ook rust, Hij stelt daar zelfs een hele dag per week voor in.
We gaan in de komende weken rondom de vakanties even stilstaan bij dat woordje ‘rust’. En dat aan de hand van een aantal teksten uit de Bijbel waar we dat woordje tegenkomen. Dat begint dan bij God Zelf. En je kunt je dan de vraag stellen of het voor God nodig was om te rusten? Vermoeidheid is iets dat het gevolg is van de zonde, dus dan zou je moeten zeggen dat God niet moe kan worden. Misschien dat Hij moe van ons kan worden, maar dan gebruik je het woordje met een andere betekenis. Toch is wel duidelijk dat God rust neemt na zes dagen van scheppen.
Als je goed leest in het scheppingsverhaal, dan kom je misschien zelfs nog wel tot een andere conclusie. Het zou wel eens kunnen zijn dat God elke dag rust heeft genomen. Dan zou de les voor ons nog veel groter zijn. De rust die God neemt is namelijk niet de rust om bij te komen van vermoeidheid. Het woordje ‘rusten’ in het Hebreeuws zou je ook kunnen (en misschien wel moeten) vertalen met ‘stoppen’. God stopte dus met scheppen. En dat deed Hij aan het einde van elke dag. Als er dan weer een dag voorbij was dan stopte Hij tot de volgende dag.
Kijk dan even mee wat God, telkens aan het einde van een dag deed. Als God klaar is met een dag scheppen staat er iedere keer weer: “En God zag dat het goed was. Toen was het avond geweest en het was morgen geweest”. Als God dus stopt met zijn werk, aan het einde van de dag, kijkt Hij daar met voldoening naar. Het gaat bij het rusten van God dus niet over uitrusten, maar over stoppen en kijken naar Zijn werk en tevreden zijn over wat Hij maakte. Het gaat er dus om dat Hij stopt om te genieten en dat doet Hij aan het einde van elke dag en dan op zevende dag is dat zelfs een hele dag. Opmerkelijk dat die zevende dag, de eerste dag van de mens is. Waar God stopt na zes dagen, begint de mens zijn leven op de zevende dag.
Trek je dit door dan zie je dat God ook sabbatsjaren en een jubeljaar instelt. Wat wil God nu eigenlijk? Hij wil ons leren om te stoppen en te genieten. Hij gunt je aan het einde van een dag een moment om te genieten, aan het einde van de week een hele dag om te genieten en vervolgens geeft Hij ook nog periodes om te genieten. Het is dus niet dat God ons met hangen en wurgen van vakantie tot vakantie steeds laat voortjakkeren, maar God laat ons vanuit de rust, elke keer weer beginnen om weer naar de rust toe te gaan.
Als je van rust tot rust gaat jakkeren, dan ontdek je in de vakantie dat je de helft van je vakantie eerst tot rust moet komen om te kunnen genieten. Terwijl als je doet hoe God het deed, is rusten, stoppen en genieten iets dat de basis is in je leven. Genieten van God en genieten van de werken van je handen. Dan leef je echt uit de rust en voorkom je een uitputtingsslag richting de vakantie. Dat is rust, dat mag je stoppen en hoef je niet te rennen.
Gebed: Heer, leer mij rust te nemen zoals U dat deed: Stoppen en genieten en dan weer verder.
