Serie: Tweede brief van Petrus
“Daarom, broeders, beijver u des te meer om uw roeping en verkiezing vast te maken; want als u dat doet, zult u nooit struikelen.” (2 Petrus 1:10 – HSV)
“Span u daarom des te meer in, broeders en zusters, om uw roeping en uitverkiezing waar te maken. Als u dit alles doet, komt u nooit ten val.” (2 Petrus 1:10 – NBV21)
Hoort twijfelen bij het geloof? Toen ik jong was, dacht ik dat dit erbij hoorde en dat echt zeker weten dat je geloofde, maar voor een enkeling was weggelegd. De nadruk lag vaak op de enkeling die geloofde en op de minderheid. En het is ook waarschijnlijk de minderheid die gelooft, maar als wij dat zijn, is dat toch geen reden om te twijfelen? Tegelijk kom ik genoeg christenen tegen die soms ook echt wel eens twijfelen. Bij twijfel bedoel ik dan vooral de twijfel of je wel echt gered bent. Misschien komt het wel omdat ik midden op de Biblebelt werk, maar ik zie die twijfel ook onder Evangelische christenen. Dat is natuurlijk ook niet vreemd, want zodra je twijfelt, ben je elk houvast kwijt.
Misschien ben je wel eens van de trap gevallen. Je liep met volle handen de trap op en ineens miste je een trede en rolde je naar beneden. Instinctmatig reageer je dan door alles vast te pakken wat je kunt pakken en het enige waar je mee bezig bent is houvast zoeken. Geestelijk werkt dat net zo en als je alleen maar bezig bent om houvast te zoeken, heb je geen tijd voor andere dingen. En houvast zoeken is voor de een misschien zoeken naar zekerheid, terwijl het voor de ander een koortachtig zoeken naar het gevoel van Gods liefde en aanwezigheid. Onder heel veel zoeken ligt een vorm van twijfel, zoek het maar eens na in je leven. De vijand vindt het natuurlijk geweldig als je alleen bezig bent met zoeken en niet met bouwen.
Petrus legt uit waarom het zo belangrijk is om dat lijstje van de vorige keer serieus te nemen: Deugd, kennis, zelfbeheersing, volharding, godsvrucht, broederliefde en liefde voor iedereen. Als je daarmee bezig bent, dan ben je niet doelloos en onvruchtbaar. Kennelijk gaat het verder dan alleen maar een leven uit dankbaarheid voor alles wat God je heeft gegeven. Het is dankbaarheid, maar van daaruit is er nog meer gevolg. Als je er niet naar staat om te groeien, dan ben je volgens Petrus blind en kortzichtig. Sterker nog, dan ben je de vergeving van je vroegere zonden vergeten. Je leeft dan dus niet uit je vergeven zijn, want daaruit leven, zal je laten toenemen in een vruchtbaar leven en een leven met een doel.
Petrus vat dat vervolgens samen dat dit het beijveren is om je roeping en verkiezing vast te maken. Eigenlijk zegt hij dus dat je je niet moet verliezen in een leven zonder doel, maar dat je vanuit de vergeving die je hebt ontvangen, je moet beijveren om de godsvrucht te laten toenemen, waardoor je roeping en verkiezing vaster wordt. Precies het tegenovergestelde wat je zou denken. Houvast zoeken in zekerheid, laat je eerder het doel verliezen dan het vasthouden. Leef uit het geloof dat je vergeven bent en leef het leven van het Koninkrijk. Laat Jezus in jou zichtbaar zijn.
Ik moet je eerlijk zeggen toen ik dat ontdekte en dat ik niet meer bezig bleef met zoeken naar bevestiging van God en zoeken naar zekerheid, maar ik mij leerde richten om het leven uit het geloof, met de vruchten daarbij, dat ik juist veel meer op Jezus gericht was en inderdaad mijn roeping en verkiezing steeds vaster werden en al mijn twijfel verdween daardoor en daarbij hoe meer je op Jezus gericht bent, hoe minder je ook zult struikelen. Kijk het maar na in je leven. Waar struikel je? Als je de focus op Jezus loslaat. En omdat dit zo belangrijk is voor jou als gelovige, schrijft Petrus dat hij niet zal nalaten om zijn lezers aan dit principe te blijven herinneren. Zo word je geloof stevig en rotsvast: Je richt je op Jezus en dat wat Hij je gaf, waarna een leven uit vergeving en in dankbaarheid je stabiel maakt in je geloof.
Gebed: Heer, ik wil mijn roeping en verkiezing vaster maken, niet al doel, maar als gevolg van een vruchtbaar leven met een doel.
