"En de jongste van hen zei tegen zijn vader: Vader geef mij het deel van het goed dat mij toekomt. En hij verdeelde zijn vermogen onder hen." (Lukas 15:12)
We laten het Spreukenboek weer even voor wat het is en zullen daar telkens in korte perioden op terugkomen. De komende dagen wil ik een ontdekking met jullie delen vanuit een gelijkenis waar we het al eens eerder over hebben gehad: De verloren zoon. Maar we zullen nu niet kijken naar de zoons, maar naar de vader. Er zitten in deze gelijkenis zeven hele bijzondere lessen over geestelijk vaderschap. Als er iets is dat de kerk in onze tijd nodig heeft, zijn het geestelijke vaders en moeders die leiding kunnen geven aan de jongelingen om ons heen.
De gelijkenis van de verloren zoon heeft een focus op wat er met de jongste zoon gebeurt, maar tegelijk, als je goed leest zie je ook het handelen van de vader. En uiteindelijk worden zoons geboren om vader te worden en worden dochters geboren om moeders te worden. En dat bedoel ik dan geestelijk.
Het eerste in geestelijk vaderschap heeft te maken met ruimte geven. Dat is gelijk een heel lastig punt. Geestelijk vaderschap kenmerkt zich dat je de ander de ruimte geeft, zelfs als je beseft dat de ander keuzes maakt die niet goed zijn. Toch is dit besef iets dat een besef is dat ook God heeft gehad toen Hij ons heeft gemaakt. Op het moment dat Adam en Evan in het paradijs zijn, hebben ze de ruimte om een verkeerde keus te maken. Vaderliefde dwingt namelijk niet. Als God Adam en Evan gedwongen had, dan was er nooit liefde geweest. Dan zou God manipuleren, maar dan konden Adam en Eva nooit oprecht liefhebben.
De vader in de gelijkenis van de verloren zoon, die natuurlijk Gods Vaderschap laat zien om ons te leren om vaders te zijn om geestelijk leiding te geven, laat zien dat hij niet tegen elke prijs zijn zoon wil vasthouden. We zullen zien dat hij wel voorwaarden schept om hoop te kunnen blijven houden. Het valt op dat als zijn zoon bij hem komt om de erfenis op te eisen, dat de vader niet gaat pleiten om tegen elke prijs te blijven. De zoon is er klaar mee en wil de wereld in. En de vader heeft echt wel geweten dat dit een verkeerde keus is, maar toch geeft hij hem de ruimte om deze keus te maken. Wat in het Grieks opvalt is dat de zoon om de erfenis vraagt en hij slechts handgeld meekrijgt. Daarmee blijkt al dat de deur open blijft staan. Hij zal ook echt wel een waarschuwing hebben laten horen, maar hij kiest niet voor dwang.
Vechten om iemand van zijn plannen af te houden is vaak geen optie. Dat was het in het paradijs al niet, maar de deur open houden en ruimte geven, zelfs als dat iets van jezelf kost, uiteindelijk maakt dat ook de liefde bij de ander mogelijk. Wat zou er gebeuren als onze jongeren, onze ongelovige vrienden verkeerde keuzes mogen maken, maar wel weten dat als alle feestjes voorbij zijn, dat jij de deur nog steeds heeft openstaan?
Gebed: Vader, wat is dit lastig, om de ander de ruimte te geven, zeker als de verbondenheid heel groot is. Help mij om ruimte te geven en om ook de deur open te houden. Leer mij evenwicht tussen waarschuwen en ruimte geven.
