"Door het geloof heeft hij Egypte verlaten zonder bevreesd te zijn voor de toorn van de koning. Want hij bleef standvastig, als zag hij de Onzichtbare." (Hebreeën 11:27)
Steeds vaker ontdek ik dat de Bijbelverhalen heel anders zijn dan dat wij ze in werkelijkheid lezen. Misschien trek je nu je wenkbrauwen op en denkt: Gods Woord is toch gewoon Gods Woord? Ja, dat is het zeker. Maar of het 'gewoon' Gods Woord is, dat betwijfel ik. Is het vaak juist helemaal niet 'gewoon'. Wij hebben de verhalen zo makkelijk tot verhalen laten worden waarbij we de barre realiteit van het verhaal zijn kwijtgeraakt. We kunnen nadenken over Mozes, die met verwachting leefde en daaruit handelde, maar het werkelijke verhaal is een rauw verhaal.
Gisteren hadden we het over het geloof van Mozes waardoor hij koos om met het volk van God liever smadelijk behandelt te worden, dan voor een tijd het genot van de zonde, van de wereld te hebben. We lezen vervolgens ook nog dat hij niet bevreesd was voor de koning van Egypte, om Egypte te verlaten omdat hij de Onzienlijke zag. Dat klinkt ons bijna logisch in de oren. Als we in verwachting leven naar de komst van Jezus, dan is het toch logisch dat we nergens meer bang voor zijn? Maar als je het zo stelt, is dat heel wat minder logisch.
Zou jij kunnen denken: "Ik verwacht Jezus, dus wat er ook met mij gebeurt, al wordt ik vervolgd, gefolterd of wat ook, het maakt mij niet uit, want als Jezus komt, is mijn eeuwige geluk zo groot dat dit alles overwint"? Ik denk dat wij dit geen van allen volmondig en zonder vrees durven zeggen, want dat wat ons nog kan overkomen voordat Jezus terugkomt, kan ons ook angst geven, zelfs als we de Onzienlijke met geestelijke ogen zien.
Met dit in je achterhoofd wordt het verhaal van Mozes in Egypte wel een heel ander verhaal. Mozes, als jonge kerel aan het hof van de koning van Egypte, die er voor kiest om steeds meer Egypte los te laten en zich steeds meer te laten zien wie hij echt is: Een Jood! Hij liet steeds meer zien dat hij uiteindelijk helemaal geen Egyptenaar is. Wat de koning van Egypte heeft gedaan met het verhaal van zijn dochter, toen zij Mozes in de Nijl vond, weten we niet, maar Mozes kiest er voor om steeds meer een Israëliet te worden en zelfs in te grijpen op het moment dat een Egyptenaar één van zijn broeders slaat.
Maar die keus, dan kun je de Onzienlijke, zichtbaar zien met je geestelijke ogen, maar de aankomende woede van de koning van Egypte kun je ook niet bepaald negeren! Want als de koning van Egypte zijn woede op Mozes laat neerkomen, omdat hij eigenlijk landverraad pleegt in zijn ogen, dan zijn de rapen wel echt gaar. Sterker nog, op dat moment ziet het leven van Mozes er niet best uit, al ziet hij nog steeds de Onzichtbare van Wie hij alles verwacht.
Dat is de barre werkelijkheid van ook ons leven. Jezus al zien op de wolken van de hemel en toch niet bang zijn voor wat ons kan overkomen in dit leven. Loslaten en uitzien en geloven dat God er altijd bij is, de Onzienlijke Die ons altijd ziet.
Gebed: Heer, de werkelijkheid van de Bijbelverhalen is veel minder mooi en fijn dan dat wij vaak denken, net zo als ons leven vaak veel rauwer is dan dat we zouden denken dat door geloof alles wel goed komt. Toch wil ik op U vertrouwen, Die mij ziet.
