“En toen ik Hem zag, viel ik als dood aan Zijn voeten, en Hij legde Zijn rechterhand op mij en zei tegen mij: Wees niet bevreesd, Ik ben de Eerste en de Laatste, en de Levende, en Ik ben dood geweest en zie, Ik ben levend tot in alle eeuwigheid. Amen.” (Openbaring 1:17 en 18a)
We ronden vandaag het thema ‘Communicatie met God’ af. En dat doen we met een bijzonder moment tussen Johannes en Jezus. En moment dat misschien heel bekend is en zo aan te vullen is, maar tegelijk is het een verhaal dat je eigenlijk niet goed begrijpt. Johannes zegt in dit gedeelte helemaal niets. Johannes communiceert helemaal niet, de Enige die dat wel doet is Jezus. En wat er dan gebeurt roept meer vragen op dan antwoorden.
Het opmerkelijke van het verhaal is dat Jezus spreekt met de stem als van een bazuin. De woorden dat Hij de Eerste en de Laatste is klinken en Hij zegt dat Johannes alles wat Hij zegt op een boekrol moet schrijven. Blijkbaar is deze communicatie van Jezus zo krachtig dat Johannes opkijkt en wil weten wie er spreekt. En als Hij dan opkijkt, ziet hij eerst zeven gouden kandelaren en vervolgens zag hij Iemand die op de Zoon van de mensen leek.
De beschrijving wordt dan heel beeldend in wat Johannes ziet, maar ondertussen gebeurt er bij Johannes wel iets. Alles is groots, vol majesteit en heerlijkheid. Het is hemels, krachtig en ook vol ontzag. En op dat moment valt Johannes als dood neer. Het lijkt wel of hij het aan zijn hart krijgt van schrik. En weet je, ik snap daar helemaal niets van. Dat hij schrikt van een plotselinge stem, dat begrijp ik nog wel en als hij verbaasd zou zijn over die kandelaren, ook dat is nog wel te begrijpen. Maar hij valt als dood neer op het moment dat hij Jezus ziet.
Johannes, de apostel van de liefde, die aan de borst van Jezus had gelegen en die na de opstanding Jezus echt wel had gezien. Johannes die er ook bij was toen Jezus naar de hemel ging, maar ook wist dat Jezus terug zou komen, deze Johannes, de apostel die Jezus zeer liefhad, valt als dood neer. Maar waarom? Hij kende Jezus toch, hij wist toch hoe Jezus was? Vanwaar deze schrik en deze reactie?
Blijkbaar was de ontmoeting met Jezus zo vol van hemelse glorie dat Johannes niet langer op zijn benen kon blijven staan. En dit is echt geen vallen in de Geest, hoe je daar ook over denkt, waarbij de ervaringen vaak heel positief zijn in de beleving. Dit is angst, ontzetting en iets dat we amper woorden kunnen geven. Het moment dat Jezus spreekt en aanwezig is, blijkt voor ons mensen soms zo overweldigend te zijn! Jezus is niet zomaar een mens, maar Hij is God in eigen Persoon! En het is goed om na alles wat we hebben gezien hoe we in de Bijbel zien hoe er gecommuniceerd wordt, dat Jezus nog steeds zoveel groter is dan wij. Als Jezus Zijn volle glorie aan ons laat zien, gaan we gewoon omver, terwijl dat we ook als een kind mogen zijn die in vertrouwen bij zijn vader is.
Gebed: Jezus, U bent zoveel meer dan ik mij kan voorstellen. U bent glorieus, vol majesteit en dat kan ik niet aan als U Zich in Uw volheid aan mij laat zien. Wat heerlijk om te weten dat U Uw hand ook op Johannes legt en zegt dat hij niet bang hoeft te zijn voor U.
