"Ga heen, zie, Ik zend u als lammeren te midden van de wolven. En welk huis u ook maar binnengaat, zeg eerst: Vrede zij dit huis." (Lukas 10:3 en 5)
Als het gaat over het karakter van een discipel, wat is er dan het eerste dat belangrijk is? Je moet eens even kijken naar het karakter van Jezus en op welke manier Hij over de aarde rondliep. Een discipel moet immers op Hem gaan lijken. Als je er goed over nadenkt is het eigenlijk heel bizar. Jezus is God Zelf. Wie is God? God is Schepper van hemel en aarde, Hij is de Allerhoogste. Hoe kijkt Hij dan naar ons? Als Hij kijkt naar wat wij er van terecht hebben gebracht, kan God maar op één manier reageren: In toorn. Als Jezus dan God is, God maakt Zichzelf tot mens, hoe zou Hij dan op aarde moeten rondlopen? Eigenlijk toch als een soort Goliath, een man die met al Zijn macht en kracht, elke vijand tot stof maakt? Het kan toch niet anders, of God zou op een verschrikkelijke manier moeten ingrijpen. Maar als je dan kijkt hoe Jezus rondloopt op aarde, dan zie je dat de grootste zondaren genade ontvangen. Jezus loopt totaal niet rond als God Die er helemaal klaar mee is, Jezus loopt rond met barmhartigheid en met Goddelijke vrede.
Jezus brengt de hemelse vrede dus op aarde en Hij ontmoet ons met die vrede. Dit enorme verschil tussen de werkelijkheid en wat je zou verwachten, moet je even vasthouden als het over jou als discipel van Jezus gaat. In dit perspectief zou het zomaar kunnen dat je ineens heel anders naar jouw vijanden gaat kijken. Of naar diegenen die jou iets hebben aangedaan, dat je ineens anders kijkt naar die zwerver, of wat voor iemand dan ook maar. Want hoe had Jezus jou eigenlijk moeten ontmoeten vanuit Zijn heilige God-zijn? Dan had je er al lang niet meer geweest, en ik ook niet. Met deze gedachten lezen we even verder in die geschiedenis met die 70 nieuwe discipelen die Jezus aanwijst en de wereld instuurt. Wat zegt Jezus tegen hen over hun werk als discipel? Hij zegt meerdere dingen, maar vandaag kijken we even naar de eerste twee dingen. Hij zegt namelijk: "Ik zend jullie als lammeren tussen de wolven." En Hij zegt: "En welk huis je ook maar binnengaat, zeg eerst: "Vrede zij dit huis."
Een discipel wordt dus met vrede de wereld ingestuurd. Straks komt er nog meer wat ze moeten doen, straks genezen ze zieken, sturen ze demonen weg, maar de houding van een discipel is deze: Vrede! Ja, logisch, zeg je, natuurlijk moet je net zo liefdevol als Jezus zijn. Is dat logisch? En nog meer als je die eerste woorden er ook nog even bij neemt. Je wordt als een lammetje tussen de wolven gestuurd. En daar, midden tussen die wolven roep je: "Vrede voor dit huis!" Dat is niet bepaald mijn eerste reactie als ik in een totaal vijandige omgeving ben. Als ik denk dat de boodschap van het Koninkrijk ergens niet geaccepteerd word, dan doe ik misschien wel eerder het tegenovergestelde. Toch is dit wat een discipel in de eerste plaats doet: Hij komt met vrede! En een echte Israëlitische Jood wist heel goed wat de woorden van Jezus betekenden. Elke sabbat werden ze door de priester gezegend met die vrede van God. Dat woord vrede is voor iemand uit die tijd een heel intens en diep woord, waarmee God laat zien dat Hij met vrede komt om je te verzoenen.
Durf jij onder ogen te zien dat dit is waar jij voor in de wereld bent? Als een lammetje tussen de wolven om de vrede van God te brengen. En als je die vrede uitspreekt, en er dus ook iets in de geestelijke wereld zal gebeuren, en iemand die vrede beantwoordt, dan mag je de volgende stap zeggen. Pas als die vrede niet geaccepteerd wordt en je niet welkom bent, mag je het stof pas van je voeten schudden en verder gaan. Een discipel komt dus met vrede in de meest barre omstandigheden. Geen oordeel maar vrede, net zoals Jezus.
Gebed: Heer, U kwam met vrede en U stuurt mij met vrede. Ik zal in vrede gaan om vrede uit te delen in geloof dat Uw vrede deuren opent.
