Thema: Lijdenstijd
"En Hij zei tegen hen die de duiven verkochten: Neem deze dingen vanhier weg, maak niet het huis van Mijn Vader tot een huis van koophandel." (Johannes 2:16)
Vandaag is de veertigdagentijd weer begonnen. En als je elk jaar 7 weken lijdenstijd moet vullen met overdenkingen en preken, is dat ook wel eens een uitdaging. Toen ik opnieuw het lijden van Jezus begon te overdenken, besefte hoe onmenselijk zwaar dit was geweest en aan de Heer vroeg: "Waar moet het dan nu over gaan?" Toen antwoordde de Heer dit: "De aandacht op Mijn lichamelijk lijden is er altijd wel, maar heb je wel eens nagedacht over Mijn emotionele pijn?" Nee, eerlijk gezegd had ik er op die manier nog nooit echt naar gekeken. En emotionele pijn, wat is dat dan? Tot ik ineens ging zien hoeveel woorden van ongeloof, lastering, woorden waarbij Hem lichamelijk niets werd aangedaan, maar Hij emotioneel gesloopt werd, er tegen Hem gesproken waren. En in dit stuk van het lijden wil ik je de komende weken meenemen.
Lijden aan lichamelijke ziekte is loodzwaar, maar lijden aan afwijzing, niet erkend worden, dat is wat nog veel dieper gaat. Het raakt je diepste 'zijn'. Je wordt werkelijk op het diepst van je ziel geraakt. Jezus' lichamelijk lijden was natuurlijk verschrikkelijk, onderschat dat echt niet, maar hoeveel heeft Jezus geleden van binnen? Wat moet het voor Jezus gedaan hebben toen Hij de symboliek in de tempel, waarin Hij in de offerdienst zag wat Hij Zelf kwam doen op aarde, en dat dit verworden was tot een lucratieve handel in de offercultus. Het was een cultus geworden, het was een totale miskenning van wat het Lam van God Zelf kwam doen. Elk lammetje dat geofferd werd was een verwijzing naar het Lam van God dat komen zou. Vind je het gek dat Jezus met een zweep het hele tempelplein schoonveegt en rigoureus opruiming houdt?
Jezus wist wat Hem te wachten stond, Hij wist dat wat die offerdieren op het allermildst meemaakten, dat Hij dat in lijden als een veelvoud zou gaan meemaken. Zijn bloed zou vloeien, maar nog veel meer, Hij zou gemarteld worden, Hij zou onteerd worden en dan komt Hij in de tempel, ziet de offerdieren die symbool stonden voor Hem, maar het leek wel een groothandelsbedrijf. Alsof dat wat heen wees naar Hem gewoon een zakelijk verhaal was.
Zo komt Jezus het tempelplein op en in één van de weinige momenten dat Jezus Zich even laat gaan, veegt Hij alles aan de kant. En als ze dan boos op Hem worden en ze vragen wie Hem het recht heeft gegeven om dit te doen en welk teken Hij doet dat dit zou mogen, dan is Hij heel duidelijk en zegt Hij: "Breek deze tempel af en Ik zal hem in drie dagen weer opbouwen. Waar de Joden aan de tempel dachten, heeft Jezus het over Zijn lichaam dat Hij zal offeren. Welk teken Hij doet? Hij is het teken Zelf! Hoe diep moet deze afwijzing zijn gegaan voor Jezus. De Zoon van de Vader, in levende lijve op aarde, wordt ontkend en miskend en de hele godsdienst van die tijd drijft handel met dat wat Hem aankondigde. Jezus' lijden was veel dieper dan alleen een klap in Zijn gezicht en zweepslagen op Zijn rug bij Pilatus. Daar bezweek Hij lichamelijk bijna, maar in de miskenning en de diepe, emotionele pijn zou Hij bezweken zijn als Hij niet heel goed wist Wie Hij was in Zijn Vader.
Ik wil je uitdagen, de komende tijd om echt stil te zijn voor dat wat Jezus niet lichamelijk leed, maar wat Hij emotioneel en psychisch moest lijden. En als dan soms je eigen zelfbeeld wankelt of niet in orde is, weet dan dat Jezus ook deze weg van lijden is gegaan. Hij leed aan de gebrokenheid, maar ook aan de afwijzing.
Gebed: Jezus, Uw lijden is veel meer dan alles wat we zien. Leer mij, ook dit lijden van U, recht betrachten.
