Thema: Vragen staat vrij
"want wie Zijn rust binnengegaan is, die heeft zelf ook van zijn werken gerust, zoals God van de Zijne." (Hebreeën 4:10)
God heeft ervoor gekozen om op de zevende dag rust te scheppen. Wij hebben het altijd over zes dagen dat God schiep, maar Hij deed dat zeven dagen. De zevende dag schiep Hij rust en vervolgens heeft Hij die dag apart gezet. Je zou ook kunnen zeggen dat God die dag heeft toegewijd aan het scheppen van rust. Eigenlijk gaat de zevende scheppingsdag dus door en God trekt hem zelfs door in het verplichting dat ook wij rust zouden scheppen op iedere zevende dag. En zelfs daar blijft het niet bij. Elke zeven jaar moest het land ook een sabbatsjaar krijgen. En tenslotte is er ook nog het vijftigste jaar, na zeven keer zeven jaar. Dan is de rust nog groter en mag iedereen weer opnieuw beginnen.
Dan ben je bij de kern van vakantie. Vakantie heb je nodig om opnieuw te kunnen beginnen. Het is eigenlijk een soort reset. Je laat je plaats vacant om tot rust te komen. Als je vakantie zoekt waarin je vooral moet eten, drinken en feesten, kun je de vraag stellen of God dat bedoelt als Hij ons rust gunt. Is dat vakantie waar je versleten vandaan terugkomt? Gewoon even een eerlijke vraag als je vanuit de rust kijkt naar vakantie houden.
Als vakantie betekent dat je tot rust mag komen, zoals God rust bedoelt, dan zit je eigenlijk dus heel erg goed. De vraag is op welke manier je nu de resetknop kunt indrukken? Dan moet je terug naar de rust die God heeft geschapen. God kijkt vanuit de hemel naar Zijn prachtige werk. Hij was niet moe, Hij had alleen zes woorden gesproken en de aarde en haar volheid was ontstaan. En dan schept God rust, om te kunnen genieten van wat Hij maakte. Hij verblijdt Zich in Zijn werk en dat noemt Hij rusten van Zijn werk. En dan zegt God: “Ik wil dat jij ook rust schept in je drukke bestaan”.
Dat veel mensen het niet volhouden in hun leven komt niet doordat we te weinig vrije tijd hebben. Dat hebben wij meer dan in welke tijd van de geschiedenis ook. Er is nooit minder gewerkt dan in onze tijd. Vijf dagen en vaak 36 uur. Als je dat zou zeggen tegen onze voorouders dan zouden ze je onbegrijpend aankijken. Daar werkte men van vroeg tot laat en had toch meer rust dan wij nu. Het zit niet in je vrije tijd, het zit in de vraag of jij bereid bent om tijd te gebruiken om rust te scheppen zoals God dat deed.
Wil jij tijd nemen om je te verblijden in wat God heeft gemaakt, gedaan en gewerkt? God is echt niet tegen vakantie nemen. Als Hij zelfs elk zevende jaar de opdracht geeft om het land niet te bewerken, dan is God niet tegen een periode van niets doen. Of eigenlijk wel: God is wel tegen nietsdoen, Hij wil dat je regelmatig rust schept. Zodra wij onze tijd dat we niets moeten gebruiken om ons te verblijden in God, dan is er rust. Al het andere is echt geen rust. Rust is de tijd nemen om je te verblijden in God.
Precies dat deed het volk Israël niet luistert en God niet vertrouwt bij Massa en Meriba ontzegt God hen de rust: “Zij zullen niet in Mijn rust binnengaan”. Er is geen rust voor hen omdat ze zich niet verblijden in God. Maar degenen die in Jezus geloven zullen de eeuwige rust ingaan. Een dag, een jaar, een jubeljaar en tenslotte de eeuwige rust. Genieten en vertrouwen dat God je leven voedt en overlaad met Zijn zegen. Dat is je verblijden in God en dat geeft rust.
Het land een jaar braak laten liggen is van God uit geen opdracht tot luiheid, maar tot rust. Vakantie is niet lui zijn, maar bedoelt om te rusten. Rusten in Gods vreugde en genieten van wat Hij geeft. Rennend kun je niet genieten, maar in Zijn rust geniet je van rust. Dan is vakantie de beste tijd, maar ligt er ook de opdracht om dit elke week een dag te doen. Het moet je levensstijl worden om te rusten zoals God. En dan zou ik zeggen: “Heb een goede vakantie”!
