Thema: Heeft het lijden zin?
“Want onze lichte verdrukking, die van korte duur is, brengt in ons een allesovertreffend eeuwig gewicht van heerlijkheid teweeg.” (2 Korinthe 4:17)
We leven ondertussen natuurlijk al weer richting de Adventstijd. De tijd van verwachten. Niet verwachten van Jezus in een voerbak, maar Jezus verwachten op de wolken van de hemel, of nog anders gezegd: Verwachten dat het lijden van deze tijd zal stoppen en we een eeuwige heerlijkheid zullen ontvangen. Lijden en het verwachten van de Heer mogen helemaal in elkaars verlengde liggen. Paulus beperkt namelijk het lijden in zijn tweede brief aan de Korinthiërs.
Nu zou je kunnen zeggen dat het verlangen naar het einde van het lijden ook een soort escape is. Dan ben je het zo zat en dan ga je maar verlangen naar het einde en houd je je daar dan maar aan vast. Dan ligt de hele focus dus op het einde van het lijden en ben je niet, of in ieder geval veel minder bezig met het hier en nu. Het gevaar daarvan is dat je de focus op je bestemming in de tijd dat je hier op aarde bent, dreigt te verliezen.
Wat er ook gebeurt in ons leven, uiteindelijk moeten we daardoor de moed niet verliezen. Paulus noemt nogal wat dingen, waardoor je de moed wel zou kunnen verliezen. Hij schrijft zelfs dat hij voortdurend aan de dood wordt overgegeven. Dat zou je het uiterste van lijden kunnen noemen. Wat is het uiterste dat je kunt overkomen? Dat je sterft aan het lijden of dat je leven wordt genomen vanwege de lijden om Jezus’ wil. Maar dan zegt Paulus dat Hij Die Jezus heeft opgewekt, ook ons door Jezus zal opwekken uit de dood.
Met andere woorden: Hoe je ook naar het lijden kijkt, het is beperkt. Het kan hooguit je je leven kosten, maar eigenlijk is dat dus niet het ergste. Het ergste zou zijn als je lijdt aan gebrokenheid, maar je zou geen hoop hebben. Dan kun je gerust de moed wel verliezen. Als je zonder Jezus in deze wereld leeft, dan is de dood echt hopeloos, maar voor ons die geloven is de dood niet hopeloos, we verliezen door die gedachte niet eens de moed, want Jezus zal ons laten opstaan.
Alles wat we nu meemaken, of dat nu ziekte, moeite of zelfs vervolging is, welke vorm van lijden dan ook, het is slechts een lichte verdrukking die van korte duur is. Verdrukking die licht is omdat als je het vergelijkt met een eeuwigheid zonder God, het niet zo zwaar is als dat wij het soms ervaren. En van korte duur omdat het leven maar kort is en de eeuwigheid lang. Zodra dat je straks opstaat in het nieuwe leven ontdek je hoe kort en hoe licht de verdrukking of het lijden uiteindelijk maar was.
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat het nu altijd makkelijk is. Het kan loodzwaar zijn, ondragelijk of welk woord je er ook aan moet geven, maar verlies ondanks dat de moed niet, want het lijden is beperkt. Het gaat niet verder dan de tijd van je leven en het gaat niet verder dan de lichamelijk dood. Het is dus niet eeuwig en het is dus geen totale dood. En ik denk, dat dit juist is waar we regelmatig maar even aan moeten denken, zodat we nu de moed niet verliezen en ons kunnen blijven richten op onze roeping en taak op aarde. Dit alles niet als een escape waarna we maar wegkruipen en wachten tot het voorbij is, maar waardoor we overeind blijven en strijdend wachten op onze ingang in heerlijkheid!
Gebed: Heer, bewaar mij voor escapegedachten, geef dat ik de moed niet verlies en toegewijd blijf aan Uw Koninkrijk.
